بررسي توزيع جغرافيايي ناهنجاري هاي ترافيكي در مناطق شهر مشهد

ناهنجاري هاي ترافيكي نمادي از فرهنگ ترافيك حاكم بر جامعه و عامل تحميل هزينه هاي سنگيني به جامعه هستند. هدف از اين پژوهش، تعيين توزيع جغرافيايي ناهنجاري هاي ترافيكي در شهر مشهد و يافتن ارتباطي منطقي بين خصوصيات جغرافيايي مناطق و ميزان وقوع ناهنجاري هاي ترافيكي است. مبناي نظري پژوهش، نظريه رشد هوشمند شهري و روش پژوهش، توصيفي تحليلي است. شمارش ناهنجاري هاي ترافيكي در اسفندماه سال 1391 به كمك روش فيلمبرداري انجام شده و اطلاعات حجم ترافيك از بانك اطلاعاتي سيستم يكپارچه كنترل هوشمند چراغ هاي راهنمايي شهر مشهد به دست آمده است. نمونه آماري تحقيق شامل 26 تقاطع از مجموع 189 تقاطع مجهز به چراغ فرماندهي در شهر مشهد است كه نرخ وقوع دو نوع از ناهنجاري هاي عمده ترافيكي در آن ها تعيين شده است. بررسي ارتباط بين خصوصيات مناطق با ناهنجاري هاي ترافيكي به كمك نرم افزار SPSS انجام شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد توزيع جغرافيايي ناهنجاري هاي ترافيكي در مناطق مختلف شهر مشهد يكسان نيست و از نظر نرخ وقوع ناهنجاري ترافيكي در ساعت، رتبه اول تا سوم به ترتيب مربوط به مناطق 4، ثامن و 6 است. همچنين مشخص شد بين نرخ وقوع ناهنجاري هاي ترافيكي با تراكم جمعيتِ منطقه رابطه اي مستقيم وجود دارد.