بررسي ميزان گرايش به تفكر انتقادي در دانشجويان كارشناسي ارشد مجازي

مقدمه: تفكر انتقادي و گرايش­ به انتقادي انديشيدن در دانشجويان به عنوان مهارتي ارزشمند و مهم در فرايند ياددهي– يادگيري، حل مسئله و پژوهش، يكي از اهداف، ضرورت­ها و دغدغه ­هاي جدي نظام­ هاي آموزشي است. بنابراين هدف اين پژوهش بررسي گرايش به تفكر انتقادي در دانشجويان كارشناسي ارشد مجازي است. روش­ ها: روش اين پژوهش توصيفي– مقطعي و جامعه­ ي آماري آن شامل دانشجويان كارشناسي ارشد دانشكده مجازي دانشگاه علوم­ پزشكي تهران در سال تحصيلي 95-1394 بود كه با استفاده از روش نمونه ­گيري تصادفي طبقه­ اي نسبتي بر حسب جنس تعداد 120 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار جمع ­آوري داده ­ها پرسشنامه گرايش به تفكر انتقادي فاشيون (2001) است. به منظور تحليل داده ­ها از نرم­ افزار SPSS و آزمون­ هاي t تك نمونه ­اي، t گروه­ هاي مستقل و تحليل واريانس يك طرفه استفاده شد. يافته­ ها: ميانگين كل گرايش به تفكر انتقادي در دانشجويان در سطح مثبت و متوسط قرار داشت (26/43 300/62±). ابعاد كنجكاوي (5/05 47/42±)، حقيقت­ جويي (6/05 46/60±)، نظام­ مندي (6/49 44/59±) و گشودگي ذهني (7/66 44/42±) در سطح گرايش مثبت و متوسط و ابعاد اعتماد به نفس انتقادي (8/98 39/43±)، تحليل­ گري (14/88 39/16±) و بلوغ در قضاوت (6/69 76/38±) در سطح متزلزل بود. همچنين بين ميانگين گرايش به تفكر انتقادي دانشجويان مرد و زن و رشته­هاي تحصيلي مختلف تفاوت معني­داري يافت نشد. نتيجه ­گيري: به طور كلي گرايش به تفكر انتقادي در دانشجويان مجازي علوم پزشكي در سطح گرايش مثبت و متوسط ارزيابي شد. بنابراين به منظور ارتقاي سطح گرايش به تفكر انتقادي و رسيدن به مهارت­ هاي تفكر انتقادي و تربيت دانش­ آموختگاني مولد و كارآمد در رشته­ هاي مجازي علوم­ پزشكي بايد مولفه ­هاي گرايش به انتقادي انديشيدن در عناصر برنامه­ درسي به ويژه هدف، محتوا، راهبردهاي ياددهي ـ يادگيري و ارزشيابي بيش از پيش مورد توجه قرار گيرد.