تحليلي بر ويژگي ها و تعيين كننده هاي مهاجرت مستقل زنان در ايران

در اين مقاله ويژگي ها و تعيين كننده هاي مهاجرت مستقل زنان بر حسب مقصدهاي عمده ي مهاجرتي تحليل شده است. حجم نمونه شامل 14394 نفر زن است كه از نمونه ي دو درصدي سرشماري سال 1390 به صورت تصادفي انتخاب شده اند. بر اساس نتايج به دست آمده الگوهاي سنتي مهاجرت كه بيشتر مردگزين بوده و زنان به تبعيت از مردان مهاجرت مي كردند در حال تغيير است و به تدريج نوعي الگوي زنانه شدن مهاجرت در ايران در حال تكوين است. در اين تحقيق دو الگوي مهاجرتي براي زنان شناسايي شد؛ يكي زنان مستقلي كه از مهاجرت به عنوان يك استراتژي توسعه ي حرف هاي و فردي استفاده مي كنند. اين گروه از زنان مهاجر، تحصيل كرده و متخصص اند و بيشتر آنها محل اقامت قبلي شان نقاط شهري و مقصد مهاجرتشان پايتخت و شهرهاي بزرگ است. الگوي ديگر، زنان مهاجري هستند كه از مهاجرت به عنوان يك استراتژي بقاء استفاده مي كنند. اين گروه بيشتر به دليل بيكاري، فوت همسر و يا طلاق مهاجرت مي كنند و مستعد آسيب هاي اجتماعي متعددي هستند كه اتخاذ سياست هاي حمايتي براي اين گروه در برنامه ريزي هاي شهري امري الزامي و ضروري است.