مقايسه ي همساني و ناهمساني نگرش ها و رفتارهاي اقتصادي زنان شاغل و غيرشاغل شهر همدان

زنان، جمعيت مغفولي هستند كه رفتارها و نگرش هاي آنها در بيشتر مطالعات مد نظر قرار نمي گيرد. پژوهش حاضر با استفاده از روش تئوري زمين هاي و از طريق مصاحبه ي عميق در تلاش است تا به شناسايي رفتارها و نگرش هاي اقتصادي زنان شاغل و غيرشاغل همداني بپردازد. در اين پژوهش 30 زن بر اساس نمونه گيري هدفمند بر پايه ي دسترس پذيري مصاحبه شدند. داده ها بر اساس كدگذاري استراوس و كوربين مطالعه شد. تحليل داده هاي پژوهش و مدل پارادايمي ساخته شده نشان مي دهد زنان شاغل پول را رافع نياز و زنان غيرشاغل آن را وسيله ي رفاه در نظر مي گيرند، ولي هر دو گروه نگاه ابزاري به پول دارند. هر دو گروه براي مديريت بهينه ي مصرف پول به پس انداز روي مي آورند، ولي پس انداز گروه زنان شاغل از سر الزام اقتصادي است. همچنين مديريت بهينه ي خريد در هر دو گروه مشترك است با اينكه مكانيسم هاي دو گروه با هم تفاوت دارد. هر دو گروه زنان وابستگي مالي جنسيتي دارند با اين وجود وابستگي مالي زنان شاغل كامل نيست و از مردان تنها براي رفع نگراني هاي ناشي از ناامني جنسيتي اقتصادي بهره مي گيرند. هر دو گروه بخشي از درآمد خود را در امور خيرخواهانه استفاده مي كنند، اما زنان غيرشاغل در امور كم هزينه تر اين كار را انجام مي دهند. وجه غالب نگرش اقتصادي در زنان شاغل تلاش گرايي براي زنان غيرشاغل تقديرگرايي است. ناامني جنسيتي اقتصادي و بي اعتمادي به روابط اقتصادي در هر دو گروه وجود دارد. در زنان غيرشاغل نداشتن پول به طرد اجتماعي آنها منجر مي شود. با اين اوصاف، مقوله ي هسته اي در اين پژوهش «جامعه پذيري انتظارات اقتصادي» نام گذاري شد.