بررسي توزيع عناصر (پتاسيم ، سديم و كلر) در برخي ژنوتيپ هاي انگور (Vitis vinifera) درشرايط شوري

شوري به عنوان يكي از مهم ترين تنش هاي محيطي، توليد بسياري از محصولات كشاورزي و باغي را با مخاطره روبرو كرده است. آينده توليد انگور (Vitis vinifera L.) به عنوان يكي از مهم ترين محصولات اقتصادي بخش باغباني در گرو اصلاح و استفاده از پايه هاي مقاوم به­شوري است. هدف از اين پژوهش بررسي تحمل شوري و چگونگي توزيع يون هاي مرتبط با تنش شوري در شش رقم و ژنوتيپ انگور از گونه Vitis vinifera شامل شاهرودي (سرخ فخري)، سفيد فخري، سبز انگور، ديوانه كاشمر، SH068 و G-T01در شرايط گلخانه اي بود. اين آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه كاملاً تصادفي تصادفي با دو عامل رقم و شوري و در سه تكرار انجام شد. گياهان با سطوح مختلف شوري شامل كمتر از 2 (9/1-8/1)، 4و6 دسي زيمنس بر متر به مدت چهل روز تيمار شدند. نتايج آزمايش نشان داد با افزايش ميزان كلريد سديم تجمع يون هاي سديم و كلر در اندام هاي مختلف همه ژنوتيپ ها، به صورت معني داري (05/0P<) افزايش و يون پتاسيم در شاخساره افزايش و در ريشه كاهش داشت. ژنوتيپ G-T01 كمترين ميزان تجمع كلر (به ترتيب 87/0 درصد و 84/1 درصد وزن خشك برگ و شاخساره) را نشان داد. درمجموع به نظر مي رسد ژنوتيپ GT01 و رقم شاهرودي به ترتيب از بيشترين و كمترين توانايي در كاهش عوارض ناشي از مسموميت كلر را داشتند. نتايج اين تحقيق وجود اختلاف در واكنش به تنش شوري در بين ژنوتيپ هاي بومي انگور گونه وينيفرا را تاييد مي كند.