تاثير سطوح مختلف پروتئين خام در دوره پابه ماه كوتاه شده بر سلامت و توليد شير گاوهاي هلشتاين

این پژوهش برای ارزیابی تأثیر سطح پروتئین خام (CP) بر مادة خشك مصرفی (DMI) پیش از زایش، توان تولیدی و سلامت گاوهای تازه‌زا انجام شد. بیست رأس گاو هلشتاین چند بار زایش به‌طور تصادفی به دو تیمار اختصاص یافتند. تیمار 1 شامل: 13 درصد پروتئین خام (تیمار شاهد) و تیمار 2 شامل 16 درصد پروتئین خام بود. جیره‌ها ازلحاظ انرژی خالص شیردهی یكسان بودند و برای افزایش سطوح CP در جیره­ها از منابع عبوری استفاده شد. خوراك مصرفی پیش از زایش برای تیمار آزمایشی به‌طور معنی­داری بالاتر از تیمار شاهد بود (05/0P<). تولید شیر خام، شیر تصحیح‌شده بر پایة 4 درصد چربی و تركیبات شیر مانند مقدار چربی و لاكتوز در تیمار آزمایشی بالاتر از تیمار شاهد بود (05/0P<)، اما شمار یاخته‌های پیكری شیر در تیمار آزمایشی نسبت به شاهد گرایش به كاهش داشت (06/0= P). در دورة پس از زایش، نیتروژن اوره‌ای خون به‌طور معنی­داری در تیمار آزمایشی افزایش‌ یافت. غلظت بتا- هیدروكسی بوتیرات و درصد بروز كتوزیس تحت درمانگاهی به‌طور معنی‌داری در تیمار آزمایشی نسبت به تیمار شاهد كاهش‌ یافت (0001/0P<). غلظت فسفر سرم نیز در تیمار آزمایشی به‌طور معنی‌داری كاهش یافت (05/0P<). درصد بروز كمی فسفات خون (هیپوفسفاتمی) و كمی منیزیم خون (هیپومنیزیمی) در تیمار آزمایشی در مقایسه با شاهد افزایش معنی‌داری داشت (05/0P<). تغییرات امتیاز وضعیت بدنی تفاوت معنی‌داری بین تیمارها نداشت. درمجموع، نتایج این پژوهش نشان داد كه افزایش پروتئین خام با منابع عبوری در دورة پابه‌ماه كوتاه‌شدة DMI پیش از زایش و تولید شیر پس از زایش را افزایش و درصد بروز كتوزیس را كاهش داد.