لزوم رعايت حريم خصوصي- درماني قربانيان كاربرد سلاح هاي شيميايي جنگ عراق عليه ايران

گذر زمان از شدت جراحاتي كه بر روح و جسم مصدومان شيميايي قرباني جنگ تحميلي عراق عليه ايران رفته، نكاسته، در مقابل بار تعهد جامعه را نسبت به ايشان، سنگين تر كرده است. بي ترديد، احقاق حقوق مصدومان شيميايي، در مراجع قضايي ملي و بين المللي، تنها گامي كوچك در راه اداي اين تعهدات نسبت به كساني است كه خالصانه در راه اعتقادشان، از تعلقاتشان گذشتند، با اين حال، احقاق حق در مراجع قضايي، خود، با استلزاماتي همراه است، كه ناديده گرفتنشان، تنها موجبات درد و رنج مضاعف اين مصدومان است. اگر درصدد اثبات محكوميت كاربرد تسليحات شيميايي در جنگ هشت ساله عراق عليه ايران هستيم، صرف توجه به مقررات حقوق بشردوستانه بين المللي كافي به مقصود نيست؛ كه اگر مقررات و اصول بنيادين حقوق بشردوستانه بين المللي، تنها بر زمان مخاصمه حاكم است، حقوق بين الملل بشر، هم در زمان جنگ و هم در زمان صلح، به حمايت از نوع بشر مي پردازد. در اين مقاله، به اجمال به اين بحث مهم مي پردازيم كه رعايت حريم خصوصي مصدومان شيميايي، مقدم و مقارن با احقاق حق ايشان در مراجع قضايي ملي و بين المللي است و ناديده گرفتن اين ضرورت، مصداقي از نقض حقوق بشر تلقي مي شود، در اين زمينه تاملي در رويه برخي مراجع بين المللي نيز راهگشاي مقصود بوده است.