تغيير رويكرد پوتين در سياست خارجي نوين روسيه

با روي كارآمدن دوباره پوتين در روسيه فرصت ديگري فراهم شد تا اين كشور هم زمان هم از غرب دوري كند و هم از منافع همگرايي با آن در عرصه سياست خارجي و معادلات منطقه اي و فرامنطقه اي بهره لازم را ببرد. رويكرد واگرايي و استقلال روسيه در نقاط مورد اختلاف با غرب، سطح نفوذ اين كشور را در عرصه بين المللي افزايش مي دهد. پرسش اصلي نوشتار اين است كه آيا سياست خارجي روسيه در دوره جديد رياست جمهوري پوتين، تداوم سياست هاي گذشته او است؟ و يا اينكه او سياست تداوم و تغيير را به كار گرفته است؟ با روشي توصيفي تحليلي مي توان گفت كه سياست خارجي روسيه در رويكردها، دچار چرخشي متفاوت از گذشته شده است و سياست خارجي اين كشور كه پيش از اين با مبنايي اوراسياگرا، اما با تعادلي غرب محور شناخته مي شد به يك باره با مبنايي «آتلانتيك گرا» (غرب گرا) و تعادلي شرق محور اجرايي شد كه مباني نظري اين نوشتار بر آن استوار شده است. فرضيه نوشتار اين است كه با توجه به فضاي بين المللي جديد، به كارگرفتن رويكرد عمل گرايانه از سوي پوتين در سياست خارجي نوين روسيه را بايد تلفيقي از اصول گذشته و رويكردهاي جديد دانست.