پيش بيني رضايت زناشويي براساس كيفيت ارتباط همسران با دو خانواده اصلي

پژوهش هاي متعدد قبلي نشان داده اند كه يكي از مهم ترين پيش بيني كننده هاي طلاق در جامعه ايران دخالت خانواده هاي همسران بوده است. پژوهش حاضر به منظور بررسي نقش كيفيت ارتباط همسران با خانواده هاي اصلي در پيش بيني رضايت زناشويي آنها انجام گرديد. 109 زن و 63 مرد متاهل به شيوه در دسترس انتخاب شدند. ابزار هاي مورد استفاده عبارت بودند از انريچ چهار مقياسي و پرسشنامه رابطه با خانواده هاي اصلي. داده هاي حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام تحليل شدند. يافته هاي پژوهش نشان داد كه متغير خرسندي زوجين از ارتباط با دو خانواده، به تنهايي قادر به پيش بيني %40 واريانس رضايت زناشويي، %35 واريانس ارتباط زوجين، %28 واريانس حل تعارض و %32 واريانس تحريف آرماني بوده است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه ايجاد پيوستگي بين زوجين و خانواده هاي اصلي نقش مهمي در رضايت مندي زناشويي در جامعه ايران ايفا مي كند. مولفان بر لزوم طراحي مداخلات خاص پيشگيرانه و درماني براي ارتقاي رابطه بين همسران و خانواده هاي اصلي تاكيد مي ورزند.