چرايي خودداري نخبگان از مهاجرت: بازنمايي هويت استادي

اين پژوهش با هدف دستيابي به مفهوم هويت دانشگاهي و هويت استادي، به بررسي بنيادهاي فكري ـ ارزشي دانشگاهيان پرداخته است. دستيابي به اين بنيادها دشوار است و نياز به اتخاذ رويكردي غيرمستقيم دارد. از اين رو به تفسير تجربه زيسته استاداني پرداخته شد كه هم تجربه حضور در دانشگاه هاي خارج از كشور را داشته اند و هم در دانشگاهي در حاشيه كشور به انجام وظيفه مشغولاند. اين استادان دانشگاه هاي حاشيه، در خارج از كشور آموزش ديده و هنوز هم در ارتباط با برترين دانشگاه هاي جهان هستند، ولي امكانات معيشتي و آموزشي و پژوهشي استادان حاشيه در سطحي مطلوب و حتي متعارف نيست؛ چرا اين استادان به جاهاي ديگر مهاجرت نمي كنند؟ براي يافتن پاسخ از پديدارشناسي تفسيري بهره گرفته شد و با نمونه گيري هدفمند و كرانه اي از ميان استاداني كه ويژگي مذكور را داشتند تا حد اشباع نظري كار گردآوري داده ها ادامه يافت. تفسير نتايج گوياي آن است كه اين استادان برخوردار از يك نظام ارزشي ـ فكري ويژه اند كه در اينجا «ميهن پرستي آكادميك» ناميده شد. اين ميهن پرستي آكادميك، همراهي «با جامعه» از راه پديدآوردنِ ارتباطي پويا با پيكره جامعه و بازاريابي براي دانشگاه و كار كردن «براي جامعه» است از راه آموزش نيروي انساني براي آينده و توليد دانشي كه گره اي از مشكلات جامعه بگشايد.