سطح بندي متغيرهاي فرهنگي- توريستي موثر بر افزايش وابستگي ژئوپليتيكي جمهوري خودمختار نخجوان به ايران

وابستگي كشورها به همديگر در عرصه هاي مختلف، بر وزن ژئوپليتيكي و نوع رفتار آنها در عرصه بين المللي تاثير فراواني دارد. جمهوري خودمختار نخجوان به عنوان بخشي از كشور آذربايجان، توسط دالان زنگزورمگري ارمنستان از سرزمين مادري جدا افتاده است و پس از جنگ قرهباغ، تنها راه ارتباط زميني بين نخجوان و جمهوري آذربايجان، استفاده از خاك ايران است. با توجه به روابط امنيتي و چالش هاي فراواني كه در طي ساليان گذشته بين دولت آذربايجان و ايران به وجود آمده است و همچنين با توجه به عدم پيوستگي جغرافيايي اين كشور با واحد برونگان خود (نخجوان) كه از بزرگترين مشكلات استراتژيكي اين كشور است، بايد با افزايش سطح وابستگي ژئوپليتيكي نخجوان به ايران، نوع روابط دو كشور آذربايجان و ايران را تغيير داد. مقاله حاضر با روش توصيفي -تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه اي و پرسشنام هاي، به بررسي، اولويت بندي و بيان ميزان تاثير متغيرهاي گوناگون در بعد فرهنگي -توريستي بر افزايش وابستگي نخجوان به ايران پرداخته است. با توجه به نتايج به دست آمده؛ مولفه هاي اجراي قانون لغو رواديد براي اتباع آذري، بهبود ارائه خدمات درماني - بهداشتي، اشتراكات زباني، مذهبي و نهادهاي فرهنگي مشترك داراي بيشترين تاثير و دو مولفه پيشينه تاريخي مشترك و روابط علمي و دانشگاهي داراي كمترين تاثير بر افزايش وابستگي نخجوان به ايران در بعد فرهنگي و توريستي بودهاند.