امكان سنجي جايگزيني مصالح بازيافتي با مصالح رايج و نقش آن ها در كاهش مصرف انرژي

همان طور كه می دانیم در كشور ایران بیش ترین میزان مصرف انرژی در بخش ساختمان می باشد. در این میان ذكر این نكته الزامی است كه این میزان ناشی از عدم توجه به مسائل طراحی معماری و همچنین عدم وجود فرهنگ صحیح استفاده از انرژی های فسیلی می باشد. یكی از مسائل مهم در معماری، مصالح مورد استفاده در فرآیند طراحی می باشد. در سال های اخیر احداث و تخریب ساختمان ها هزینه ی زیادی را به خود اختصاص داده است و حجم بالای زباله های ساختمانی و پسماندهای ساختمانی، باعث به وجود آمدن معضلات زیست محیطی می شود. علاوه بر آن میزان انتقال حرارت مصالح نیز تا حدی مصرف انرژی را افزایش می دهد. به غیر از مسائل ذكر شده، استفاده از مصالحی كه حداقل ضخامت و وزن و حداكثر بازدهی را داشته باشند، به منظور سبك سازی وزن ساختمان و استفاده ی حداكثر از فضای معماری، امری ضروری می باشد. استفاده از مصالح بازیافتی (تجدیدپذیر) به لحاظ استفاده ی مجدد در بنا، تجزیه و بازگشت به محیط زیست، صرفه جویی اقتصادی، جذب، ذخیره و به كارگیری انرژی های طبیعی، وزن سبك و ضخامت كم تر، می تواند جایگزین مناسب مصالح رایج باشد. در این مطالعه ابتدا چند نوع مصالح تجدیدپذیر قابل استفاده در اقلیم معتدل و مرطوب معرفی شده و سپس مزایای آنها نسبت به مصالح رایج بررسی شده و در نهایت یك ساختمان با جداره ای از مصالح بازیافتی در نرم افزار انرژی مدل شده و میزان مصرف انرژی آن نسبت به میزان مصرف انرژی همان ساختمان با دیوار دوجداره مقایسه شده است. نتایج حاصله نشان داده است كه استفاده از مصالح تجدیدپذیر با توجه به خصوصیاتی كه ذكر شد، نه تنها مفید می باشد، بكه طبق نمونه ی مدل شده می توان با استفاده از مصالح تجدیدپذیر، به میزان 10 درصد در مصرف انرژی صرفه جویی كرد.