تعيين نقش باورهاي ديني، هيجان خواهي، آلودگي محيط و رسانه ها در گرايش به رفتارهاي پرخطر در دانشجويان دختر

اين پژوهش با هدف پيش بيني گرايش به رفتارهاي پرخطر با باورهاي ديني، هيجان خواهي، استفاده از رسانه ها، آلودگي محيط و متغيرهاي جمعيت شناختي در دانشجويان دختر اجرا شد. طرح پژوهش از نوع همبستگي است. جامعه آماري همه دانشجويان دختر دوره كارشناسي دانشگاه اصفهان در سال تحصيلي 94ـ1393 بودند. نمونه پژوهش 290 دانشجوي دختر بود كه به شيوه تصادفي ساده از دانشكده هاي مختلف دانشگاه اصفهان انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقياس خطرپذيري جوانان ايراني (زاده محمدي و احمدآبادي،1390)، پرسشنامه سنجش استفاده از رسانه هاي ارتباطي (الياسي، 1393)، مقياس هيجان طلبي زاكرمن، پرسشنامه باورهاي ديني (كشاورز، مهرابي و سلطاني زاده، 1388)، پرسشنامه محقق ساخته سنجش آلودگي محيط و پرسشنامه ويژگي هاي جمعيت شناختي بود. نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون نشان داد باورهاي ديني، هيجان خواهي، آلودگي محيط و سن آزمودني ها رابطه معنادار با گرايش به رفتارهاي پرخطر دارند (01/0P<). تحليل رگرسيون سلسله مراتبي هم نشان داد از بين متغيرهاي مرتبه اول، خرده مقياس عمل به مناسك ديني، خرده مقياس عدم بازداري از مقياس هيجان خواهي، آلودگي محيط، ميزان استفاده از فضاهاي اجتماعي مجازي و از بين عوامل مرتبه دوم، سن پدر و مادر در مجموع 9/54 درصد از گرايش به رفتارهاي پرخطر را تبيين مي كند (01/0P<).