اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر رضايت زناشويي زنان افسرده

هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر رضايت زناشويي زنان افسرده شهر اصفهان بود. پژوهش نيمه تجربي، با طرح پيش آزمون ـ پس آزمون و پيگيري است. جامعه آماري اين پژوهش همه زنان افسرده با نارضايتي زناشويي مراجعه كننده به مراكز روان شناختي بودند كه 40 نفر از آنها با استفاده از نمونه گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 20 نفري آزمايش و گواه قرار گرفتند. گروهها در ابتدا و انتهاي پژوهش از نظر ميزان رضايت زناشويي ارزيابي شدند. بدين منظور قبل و بعد از مداخله (10 جلسه دوساعته)، همچنين بعد از يك دوره سه ماهه پيگيري، به پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ (اولسون، 1987) و در يك مرحله پرسشنامه افسردگي (بك، 1979) پاسخ دادند. نتايج تحليل كوواريانس نشان دهنده افزايش رضايت زناشويي كلي در مرحله پس آزمون و پيگيري بوده است (002/0P<). يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افزايش رضايت زناشويي كلي زنان افسرده است.