پيش بيني تمايل به ترك شغل كاركنان براساس عوامل فردي ، شغلي و سازماني

هدف از اين پژوهش پيش بيني تمايل به ترك شغل كاركنان براساس عوامل فردي، شغلي و سازماني در كاركنان سازمان بيمه تامين اجتماعي است. طرح پژوهش رابطه اي است. جامعه آماري همه كاركنان پنج شعبه اصلي سازمان بيمه تامين اجتماعي شهر اصفهان در سال 1391 بود. بر اساس جدول تعيين حداكثر حجم نمونه مورگان، 147 نفر به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي هوش هيجاني (وونگ و لاو، 2002)، تعارض كارـ خانواده (نت ماير، بولز و مك ماريان، 1996)، رضايت شغلي (جاج و بنو، 2000)، اشتياق شغلي (شوفلي و بكر، 2003)، حمايت سازماني ادراك شده (روهادز و آيزنبرگر، 2002) و تمايل به ترك شغل (اورايلي، چتمن و كالدول، 1991) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از تحليل رگرسيون گام به گام تحليل شدند. يافته هاي گام آخر تحليل رگرسيون نشان داد كه رضايت شغلي، اشتياق شغلي، حمايت سازماني ادراك شده و تعارض كارـ خانواده، در مجموع قادر به پيش بيني 50 درصد از تمايل به ترك شغل كاركنان هستند (01/0P<).