تعيين پتانسيل فرسايش خندقي با استفاده از شبكه عصبي مصنوعي ، مطالعه موردي: حوزه آبخيز طرود

يكي از انواع فرسايش آبي كه باعث ايجاد فرسايش و رسوب در حوزه هاي آبخيز مي شود و خسارت هاي زيادي به اراضي كشاورزي، مرتعي و تاسيسات زير بنايي وارد مي نمايد، فرسايش خندقي مي باشد. در اين تحقيق بررسي فرسايش خندقي با هدف تعيين پتانسيل آن با استفاده از روش شبكه عصبي مصنوعي انجام شده است. جهت تعيين پتانسيل فرسايش خندقي از ساختار پرسپترون چندلايه و الگوريتم لونبرگ مارگوت با به كارگيري متغيرهاي خاك، سنگ شناسي، كاربري اراضي، فاصله از گسل، شيب، جهت شيب، فاصله از جاده، فاصله از شبكه آبراهه ها و طبقات ارتفاعي استفاده شد. نتايج نشان داد، ساختار 1-13-9 با تابع فعال سيگموئيد در لايه پنهان براي بررسي پتانسيل فرسايش خندقي مناسب تر است. نتايج پهنه­ بندي فرسايش خندقي نشان داد كه 70.26 درصد از حوزه آبخيز در طبقه خيلي كم، 1.71 درصد در طبقه كم، 2.45 درصد در طبقه متوسط، 2.65 درصد در طبقه زياد و 22.93 درصد در طبقه خيلي زياد قرار گرفته است. از سوي ديگر نتايج نشان داد كه شيب كمتر از 10 درصد، فاصله از آبراهه تا 50 متري، واحدهاي سنگ شناسي EM و M2 و كاربري مرتع بيشترين تاثير را در رخداد فرسايش خندقي دارند.