نقش منابع آب در آمايش سرزمين حوضه تلوار در استان كردستان

شناخت قابليت هاي مختلف اراضي از آن جا اهميت مي يابد كه كاربري نامتناسب زمين مي تواند منابع خاك و آب يك منطقه را به خطر اندازد و كيفيت و كميت آن را براي نسل هاي آينده كاهش دهد. ضمن اين كه توسعه اراضي بر مبناي قابليت هاي آن نيز هميشه با محدوديت هايي همراه است. اين پژوهش با نگرشي پايدار به منظور مديريت صحيح منابع آب و استعداديابي اراضي در راستاي استفاده بهينه از منابع محدود آب و خاك در حوزه هاي آبخيز انجام شده است. به اين منظور اطلاعات مورد نياز براي تهيه مدل توسعه منطقه بر مبناي پتانسيل موجود اراضي، جمع­ آوري شد. نقشه هاي لازم شامل شيب، ارتفاع از سطح دريا، جهات جغرافيايي، واحد شكل زمين، هيدروگرافي، خاك و پوشش گياهي و تراكم آن، با استفاده از نرم افزار ArcGIS، تهيه شد. با تركيب لايه هاي اطلاعاتي، توان محيطي منطقه به صورت 107 يگان زيست-محيطي استخراج و داده هاي هواشناسي، هيدرومتري و منابع آب به منظور ارزيابي منابع و مصارف حوضه، جمع آوري و آناليز شد. نتايج نشان داد كه 88.3 درصد كاربري فعلي اين حوضه كشاورزي و باغات و 11.7 درصد مرتع است. در حالي كه پتانسيل حوضه در اين بخش ها به ترتيب 78.9 و 19.1 درصد است. از طرفي عدم توجه به پتانسيل منابع آب منطقه كه بيشتر به صورت زيرزميني است، باعث افت سطح آب زيرزميني در حد 0.85 متر در سال و به تبع آن به خطر افتادن منابع خاك و آب منطقه شده است. نتايج اين پژوهش بيانگر اهميت مديريت يكپارچه منابع آب و توجه به پتانسيل هاي طبيعي در توسعه پايدار اراضي در حوزه هاي آبخيز مي­ باشد.