اثربخشي درمان فراشناختي بر نقايص شناختي سالمندان مصرف كننده مواد

سلامت رواني افراد سالمند مصرف كننده ي مواد همواره منظور نظر پژوهشگران فعال در حيطه ي اختلالات مربوط به مصرف مواد بوده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان فراشناختي بر نظم جويي شناختي و سوگيري توجه افراد سالمند مصرف كننده ي مواد شهر همدان انجام گرفت. روش اين مطالعه، نيمه تجربي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه ي آماري پژوهش شامل تمام بيماران مرد سالمند وابسته به مواد مخدر مراجعه كننده به مراكز ترك اعتياد شهر همدان بود. براي انتخاب نمونه از روش نمونه گيري خوشه اي استفاده شد. حجم نمونه شامل 40 نفر از افراد سالمند مصرف كننده ي مواد حائز معيارهاي ورود به مطالعه مي شد. اين افراد به صورت تصادفي ساده در دو گروه آزمايش (20 نفر) و گواه (20 نفر)، جايگزين شدند. براي گروه آزمايش 8 جلسه درمان فراشناختي اجرا شد، در حالي كه در اين مدت به گروه گواه هيچ آموزشي داده نشد. ابزار اين مطالعه شامل آزمون رنگ-واژه استروپ (بارهايم، لامي، پرگامين، باكرمنز، و ون ايجزردون، 2007) و سبك هاي نظم جويي شناختي هيجاني (گارنفسكي، كرايج، و اسپينهاون، 2002) مي شد. يافته هاي حاصل از تحليل كوواريانس نشان داد كه درمان فراشناختي باعث كاهش نظم جويي شناختي منفي و سوگيري توجه، و افزايش نظم جويي شناختي مثبت افراد سالمند مصرف كننده ي مواد شده است. نتايج پژوهش در قالب الگوهاي فراشناختي و الگوهاي مربوط به سوءمصرف مواد مورد بحث و تفسير قرار گرفت.