محاسبه شاخص فرصت هاي نوآورانه و فرصت هاي آربيتراژ فني با استفاده از روش تحليل پوششي داده ها

علي رغم توسعه تحسين برانگيز تئوريهاي بنيادي در كارآفريني، توسعه بيشتر اين رشته بدون پيشرفت در مدل ها و روشهاي اندازه گيري دشوار است. به خصوص، سازه فرصت ها در كانون تحقيقات كارآفريني به اندازه گيري كمي در سطح كلان نياز دارد. در اين مقاله چگونگي كاربرد تحليل پوششي داده ها (DEA) براي اندازه گيري فرصت هاي نوآورانه و فرصت هاي آربيتراژ فني تشريح مي شود و يك مثال بر مبناي نمونه اي از 96 كشور در طول دوره 18 ساله 2012-1995، همراه با تخمين هايي از فرصت هاي نوآورانه و آربيتراژ فني براي استفاده احتمالي ساير پژوهشگران ارائه مي شود. به علاوه چگونگي همبستگي فرصت هاي نوآورانه و آربيتراژ فني با نرخ تراكم كسب وكارهاي جديد تشريح مي شود. سپس كشورهاي جهان برحسب مقدار شاخص هاي فرصت هاي نوآورانه و آربيتراژ فني به چهار گروه طبقه بندي مي شوند. در انتها مقايسه بين كشورهاي صادركننده نفت و غيرصادركننده نفت نشان مي دهد كه بطور نسبي كشورهاي صادركننده نفت (شامل ايران)، كمتر در زمره كشورهايي هستند كه از شاخص بهره برداري از فرصت هاي نوآوري بالايي برخوردارند و به نسبت بيشتر در زمره كشورهايي هستند كه از فرصت هاي آربيتراژ فني نيز بخوبي بهره برداري نمي كنند.