سطح سرمي لپتين در زنان با درجه هاي مختلف چاقي و ارتباط آن با عوامل آنتروپومتريك و هورموني

مقدمه: چاقي با تعدادي از بيماري هاي متابوليك و اختلال هاي غدد درون ريز ارتباط دارد. لپتين پپتيدي است كه به طور قوي با آديپوزيته ي بدن در ارتباط است و شاخص بالقوه اي براي چاقي و مشكلات ناشي از آن است. هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط سطح سرمي لپتين با عوامل آنتروپومتريك و هورموني در زنان با درجه هاي مختلف چاقي بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه ي مقطعي، 38 نفر با نمايه ي توده ي بدن 9/24-5/18 به عنوان گروه با وزن طبيعي، 35 نفر با نمايه ي توده ي بدن 9/29-9/24 گروه داراي اضافه وزن، 37 نفر با نمايه ي توده ي بدن 9/34-9/29 به عنوان چاق درجه ي يك و 34 نفر با نمايه ي توده ي بدن 9/39-9/34 كيلوگرم بر متر مربع به عنوان چاق درجه ي دو بررسي شدند. نمايه ي توده ي بدن از تقسيم وزن (كيلوگرم) بر قد (متر مربع) محاسبه شد. سطوح سرمي لپتين، انسولين، كورتيزول و دهيدرواپي آندروسترون سولفات با روش ايمونواسي اندازه گيري شد. يافته ها: افزايش چشمگير غلظت سرمي لپتين با افزايش درجه ي چاقي مرتبط بود و متناسب با آن، غلظت سرمي انسولين نيز افزايش داشت. همبستگي مستقيم و معني داري بين غلظت سرمي لپتين و ميانگين نمايه ي توده ي بدن مشاهده شد (001/0>p و 736/0= r). همبستگي مستقيم و معني داري بين غلظت دهيدرواپي آندروسترون سولفات و كورتيزول (237/0=r و 05/0>p) مشاهده شد. همبستگي منفي و معني داري بين غلظت دهيدرواپي آندروسترون سولفات و سن وجود داشت (001/0> p و314/0 - = r). همبستگي منفي و معني داري بين لپتين و انسولين با (05/0>p و 566/0-=r) در گروه چاق درجه ي 2 مشاهده شد. همبستگي بين كورتيزول و دهيدرواپي آندروسترون سولفات در گروه داراي اضافه وزن نيز (610/0=r، 001/0>p) معني دار بود. نتيجه گيري: غلظت سرمي لپتين با افزايش درجه ي چاقي افزايش مي يابد و به طور قوي با نمايه ي توده ي بدن ارتباط دارد هم چنين غلظت هاي سرمي انسولين و كورتيزول متناسب با افزايش لپتين افزايش مي يابند.