مقايسه ي ميزان هم خواني يافته هاي سنجش قندخون با استفاده از گلوكومتر و روش آزمايشگاهي استاندارد

مقدمه: ديابت يكي از شايع ترين بيماري هاي مزمن غيرواگير است كه شيوع بالايي دارد. با توجه به زمينه ي ژنتيك اين بيماري، ابتلا به آن اجتناب ناپذير است اما مي توان با پايش دقيق قند خون از بروز عوارض آن پيشگيري نمود. با توجه به كاربرد سريع، آسان، كم هزينه و عمومي گلوكومتر، بر آن شديم تا ميزان دقت و هم خواني يافته هاي حاصل از اين دستگاه را با روش آزمايشگاهي متعارف سنجش قند خون مقايسه كنيم. مواد و روش ها: در اين مطالعه 402 بيمار مراجعه كننده به آزمايشگاه بيمارستان امام حسين (ع) شاهرود در سال 1385 به روش ساده و به طور داوطلبانه انتخاب و پس از انجام آزمايش هاي خون (FBS و HCT) در آزمايشگاه، توسط لانست مخصوص دستگاه گلوكومتر براي دو دستگاه گلوكومترگلوكومن و پرستيك خون مويرگي گرفته شد. سپس توسط نوار مخصوص اين دستگاه ها سنجش قند انجام شد و يافته هاي حاصل توسط آزمون هاي آماري مربوط مانند ميانگين ± انحراف معيار، همبستگي پيرسون، ارزش اخباري مثبت و منفي و نمودارهاي بلَند و آلتمن مقايسه شد. يافته ها: از 402 بيمار مورد بررسي 230 نفر (2/57%) مرد و 172 نفر (8/42%) زن بودند 65 نفر (2/16%) سابقه ي ديابت داشتند. ميانگين سن شركت كنندگان 9/14±2/40 سال (با دامنه ي 70-3 سال)، ميانگين نمايه ي توده ي بدن بيماران 2/3±4/24 كيلوگرم بر متر مربع و ميانگين هماتوكريت آن ها 1/4±4/45 درصد بود. ميانگين اندازه قند در دستگاه گلوكومتر گلوكومن، گلوكومتر پرستيك و روش متعارف آزمايشگاه به ترتيب 2/45± 0/128، 9/45 ± 4/127 و 2/43 ± 3/125 گزارش گرديد. پاسخ دو دستگاه گلوكومتر گلوكومن و پرستيك با توجه به هماتوكريت اختلاف داشته و با افزايش هماتوكريت به محدوده بالاتر از نرمال ميزان حساسيت هر دو دستگاه افزايش و ويژگي هر دو دستگاه به ترتيب به 7/64% و 7/64% كاهش يافت كه در دستگاه پرستيك اختلاف مشاهده شده معني دار بود. دو دستگاه گلوكومتر گلوگومن و گلوكومتر پرستيك با روش استاندارد اختلاف نداشتند و يافته هاي قند خون آنها با يكديگر مشابه بود. نتيجه گيري: استفاده از گلوكومتر گلوكومن و گلوكومتر پرستيك با رعايت اصول استاندارد نمونه گيري براي سنجش قند خون از كارايي مناسبي برخوردار است.