صفين در تاريخنگاري ابن ابي الحديد

رويداد صفين به مثابه يكي از عمده ترين چالش هاي فرا روي حكومت امام علي، از دير باز موضوع تاملات مورخان و تاريخ پژوهان بوده است. اين واقعه كه در زمره «فتن» شمرده شده، در تاريخ نگاري اسلامي- بويژه مكتب شام و عراق- بازتاب هاي متفاوت يافته است.اين كه ابن ابي الحديد چگونه به اين حادثه پرداخته و زمينه ها و فرايند آن را چگونه مورد كاوش قرار داده، عمده ترين پرسشي است كه اين مقاله مي كوشد با تكيه بر شرح نهج البلاغه و رجوع به ساير منابع تاريخي در جهت تاييد و تطبيق مدعيات ابن ابي الحديد،براي آن پاسخي جستجو كند. يافته هاي اين پژوهش حاكي از آن است كه ابن ابي الحديد،انگشت اتهام را متوجه معاويه نموده و او را عامل بحران در روابط شام و عراق به شمار آورده است.او حتي در يك موضع گيري ايدئولوژيك،معاويه را به سبب تمرد از فرمان امام مسلمين و به هدر دادن خون مسلمانان،زنديق و مخلد در آتش مي داند.