بررسي سير افزايش كمي مزارات شهر تبريز با استناد به كتاب‌هاي روضات الجنان، روضه اطهار، اولاد الاطهار و منظرالاولياء از قرون اوليه اسلامي تا اواخر صفوي

اهميت شهر تبريز در دوره ايلخاني به دلايل اقتصادي، سياسي، مذهبي و به تبع آن توجه به هنر باعث گسترش حضور عرفا، شعرا، اوليا و امرا در سرتا سر شهر شده و نمود بارز اين امر، تكريم، توسعه و اهميت مزارات تا اواخر صفوي است. از اين رو هدف اين مقاله بررسي سير افزايش كمي اين مزارات از قرون اوليه اسلامي تا اواخر صفوي مي باشد. در اين تحقيق گردآوري اطلاعات به روش تاريخي ـ اسنادي با ديد توصيفي و پديدارشناسانه و تجزيه و تحليل اطلاعات آن به شيوه تحليلي ـ تطبيقي صورت پذيرفته است. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه تعدد عرفا از ساير افراد نامي در تمام شهر و در تمام دوره ها بيشتر بوده و اين امر تاثيرات مهمي در ساخت و سازمان فضايي ـ كالبدي شهر در طول دوره هاي تاريخي داشته است.