طبقه متوسط جديد و توسعه سياسي در ايران پس از انقلاب اسلامي

نوشتار حاضر با هدف تشریح چگونگی فرایند توسعه سیاسی در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی و نقش طبقه متوسط جدید(شهری) در این فرایند به رشته تحریر درآمده است. اینكه در میان طبقات اجتماعی در جامعه ایرانی پس از پیروزی انقبلاب اسلامی، كدام طبقه سیاسی نقش اساسی در فرایند توسعه سیاسی ایفا نموده است؟ و چرا در میان طبقات اجتماعی این طبقه متوسط جدید است كه می تواند فرایند توسعه سیاسی را عملیاتی نمایید؟ مهمترین سوالات تحقیق حاضر را تشكیل می دهند. در پاسخ به سوالات تحقیق این فرضیه مطرح می شودكه بنظر می رسد طبقه متوسط جدید به دلیل تاكید بر مولفه های چون حقوق و نهادهای مدرن، قانون و پارلمان، مشاركت سیاسی و انتخابات، آزادی و مطبوعات و .... در میان طبقات اجتماعی بیشترین نقش را در فرایند توسعه سیاسی جمهوری اسلامی ایران داشته است؟ چارچوب نظری انتخابی برای تحلیل طبقه، بر اساس نظریات علمای نوسازی می باشد. در تحقیق حاضر كه با بهره گیری از رویكرد توصیفی تحلیلی انجام پذیرفته طبقه متوسط جدید به عنوان متغیر مستقل و فرایند توسعه سیاسی در جمهوری اسلامی به عنوان متغیر وابسته مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد؟ در مجموع نتایج تحقیق نشان می دهد كه طبقه متوسط جدید به دلیل جایگاه ویژه خود از عاطفه طبقه پایین (سه) به عنوان عامل فشار بهره می برد و از عقل طبقه ممتاز( یك) به عنوان عامل مصلحت بین و مصالحه جو استفاده می كند و به این ترتیب حركت رو به رشد اجتماعی را مدیریت می كند. به همین دلیل در فرآیند توسعه سیاسی و توزیع بیشتر و دقیق تر اقتدار سیاسی و استقرار و نهادینه سازی مردم سالاری به عنوان روشی كه زمینه تشریك بیشتر مردم در حاكمیت را مساعد می كند، نقش اساسی ایفا می نماید. كلیدواژگان