تاثير نوع خاك از نظر طبقه بندي لرزه اي بر طرح به سازي ساختمان هاي بنايي با روش شاتكريت

اغلب ساختمان های مصالح بنایی در مقابل زلزله آسیب پذیرند و عموماً به به‌سازی و تقویت نیازمند هستند. استفاده از شاتكریت همراه با شبكه­ای از میلگرد، یكی از روش­های پركاربرد برای مقاوم‌سازی دیوار های ساختمان­های موجود بنایی است. در این تحقیق، به تأثیر خاك محل از نظر لرزه­ای، بر این شیوه به‌سازی توجه شده ­است. به‌این منظور، مدل سه‌بعدی سه ساختمان بنایی با نرم افزار ABAQUS تهیه شده­است. سپس این مدل­ها در حالت­های مبنا (بدون شاتكریت) در مقابل نگاشت­ زلزله­های طبس، بم و منجیل كه در ایستگاه‌های مستقر بر خاك­های نوع I (طبق تقسیم‌بندی استاندارد 2800) ثبت شده­اند تحلیل شده­اند. همۀ زلزله­ها به‌صورت دو مؤلفه­ای در نظر گرفته شدند و محدودۀ تمركز تنش­ها و نقاط آسیب­پذیر ساختمان­ها شناسایی شدند. سپس روش­های مختلف به‌سازی با شاتكریت (شامل تنوعی از نوارهای عمودی، افقی و مورب با عرض­های مختلف) در نقاط آسیب­پذیر در نظر گرفته شدند و تحلیل­های لرزه­ای قبلی تكرار شد. بهترین شیوه به‌سازی، افزایش سختی و مقاومت با كمك شاتكریت نوارهای افقی و عمودی اطراف بازشوی دیوارها تشخیص داده ­شد برای روشن شدن تأثیر نوع خاك بر كارآیی روش به‌سازی، یكی از ساختمان­ها در مقابل سه ركورد از زلزله طبس كه بر ایستگاه­های مستقر بر خاك­های نوع I، II و III ثبت شده­ بودند، تحلیل شد و با مقایسه بین نتایج حاصل از تحلیل مدل­های تقویت شده و تقویت نشده، نشان داده ­شد كه با تقویت سازه، ضمن افزایش ظرفیت سازه، نیاز لرزه­ای (برش پایه) افزایش می­یابد و در ساختمانی AWT IMAGEكه روی زمین­ با خاك سخت­ (نوع I) قرار دارد افزایش نیاز لرزه‌ای بیش‌تر از زمین‌های نرم است. این امر موجب می شود، كارآیی روش به‌سازی در ساختمان‌هایی كه روی زمین‌های با خاك­ سخت قرار دارند، كاهش ­یابد و توصیه می­شود روش به‌سازی با شاتكریت به‌صورت محدود و در تركیب با سایر روش­ها از جمله پس تنیدگی با كابل و ... كه موجب افزایش مقاومت می­شوند اما سختی را افزایش نمی دهند، به‌كار رود.