بررسي تغييرات فصلي اشتغال جمعيت شهري در ايران

برنامه ریزی برای میزان و نحوۀ توسعۀ آتی بخش های مختلف اقتصادی و ساختار اشتغال مناطق مختلف كشور، مستلزم تحلیل های دقیق در زمینۀ روند تحولات بخش های اقتصادی و ارتباط میان آنهاست. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی است كه با توجه به اهمیت موضوع اشتغال و مطالعۀ تفاوت های منطقه ای در ساختار آن، تغییرات دوره ای اشتغال جمعیت شهری كشور را در 24 دورۀ فصلی از بهار 1384 تا بهار 1390 در بخش های مختلف اقتصادی بررسی كرده و ضمن ارائۀ تحلیل های مقایسه ای از وضعیت اشتغال استان های كشور، ارتباط میان اشتغال در بخش های مختلف اقتصادی را تبیین كرده است. برای تبیین وضعیت اشتغال و ارائۀ سیمایی روشن از روند صعود و نزول هر یك از استان های كشور در بازۀ زمانی تحت مطالعه، ارزیابی تغییرات اشتغال استان ها عمدتاً به صورت مقایسه با تغییرات حاصل شده در سطح ملی انجام گرفته است. داده های مورد نیاز تحقیق عمدتاً به شیوۀ كتابخانه ای گردآوری شده است. برای تحلیل داده ها از مدل تغییر سهم، آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل خوشه ای استفاده شده و بر حسب مورد، نمودارهای روند تغییرات شاخص اشتغال در بخش های اقتصادی و نقشه های توزیع فضایی ارائه شده است. نتیجۀ مطالعه نشان می دهد كه ارتباط خاصی بین روند تغییرات اشتغال در بخش كشاورزی با بخش صنعت وجود ندارد، به گونه ای كه در بیشتر استان ها بین روند تغییرات اشتغال در این دو بخش همبستگی ضعیفی مشاهده می شود. این وضعیت دربارۀ دو بخش صنعت و خدمات متفاوت است؛ بدین صورت كه در بیشتر استان ها همبستگی بالایی به صورت معكوس بین روند تغییرات بخش های صنعت و خدمات وجود دارد. ضریب همبستگی تغییرات اشتغال در دو بخش خدمات و كشاورزی نیز در بیشتر استان ها ضعیف یا متوسط با علامت منفی است.