بررسي رابطه بين كيفيت مسكن و سرمايه روان شناختي در سكونتگاه هاي غيررسمي (مطالعه موردي: محله يوسف آباد تبريز)

اسكان های غیررسمی عامل برجسته و غالب در شهرنشینی و تهیة مسكن برای فقرای شهری است. در این بین كیفیت مسكن تأثیر زیادی در این سكونتگاه ها دارد. یكی از این عوامل خود فرد و سرمایة روان شناختی اوست كه تك تك ساكنان سكونتگاه های غیررسمی را دربرمی گیرد. بنابر اهمیت سرمایه های روان شناختی در سكونتگاه های غیررسمی، هدف این مقاله بررسی رابطة بین كیفیت مسكن و سرمایة روان شناختی در محلة یوسف آباد تبریز است. روش تحقیق به لحاظ هدف كاربردی- توسعه ای و به لحاظ ماهیت و روش از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعة آماری این تحقیق تمامی افراد بالای 18 سال محلة یوسف آباد است. حجم نمونه بر اساس مدل كوكران 322 نفر برآورد شده است. برای تجزیه وتحلیل داده های این تحقیق نیز از آزمون های پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد كه با توجه به گذراندن بخش عمده ای از عمر افراد در مسكن، همچنین كمبود بعضی امكانات مثل گذران اوقات فراغت مناسب در بین ساكنان، كیفیت مسكن در خودكارآمدی و افزایش كارایی فردی، امیدواری برای رسیدن به اهداف، تاب آوری در برابر مشكلات و خوش بینی به آینده نقش مهمی را به خود اختصاص می دهد. نتایج نیز نشان می دهد كه سطح معناداری دو دامنه برای همة متغیرهای سرمایة روان شناختی كمتر از 05/0 است. بنابراین، رابطة معناداری بین متغیر كیفیت مسكن با متغیر های سرمایة روان شناختی وجود دارد. بیشترین ضریب همبستگی پیرسون مربوط به متغیر كیفیت مسكن با متغیر خوش بینی است كه برابر با ضریب 511/0 و سطح معناداری 000/0 است. بنابراین، می توان گفت كه بین شاخص كیفیت مسكن با مؤلفه های مربوط به سرمایة روان شناختی همبستگی مثبت و مستقیمی وجود دارد و با افزایش كیفیت مسكن، متغیرهای مربوط به شاخص سرمایة روان شناختی نیز افزایش می یابد.