بررسي آزمايشگاهي اثر طول آبشكنهاي نفوذپذير بر روي ابعاد چاله آبشستگي در شرايط غير مستغرق در قوس 90 درجه ملايم

یكی از روشهای متداول كنترل فرسایشكناری در قوسرودخانهها استفاده از آبشكن است. آبشكن با تغییر الگوی جریان و منحرف كردن جریان به سمت محور رودخانه مانع از فرسایش ساحل رودخانه میگردد و از سوی دیگر الگوی جدید جریان كه با سرعت بالاتری تشكیل شده، باعث آبشستگی در اطرافآبشكن میشود. طول آبشكن یكی از پارامترهای مهم مؤثر بر آبشستگی در اطراف آبشكن است. بهمنظور بررسی اثر طول آبشكن با نفوذپذیری 33 % در قوس بر فرایند و مقطع عرضی مستطیلی انجام R/B= آبشستگی، آزمایشهایی در یك فلوم آزمایشگاهی با قوس 90 درجه ملایم با ۴ 0/2 ،0/ 17 سانتیمتر معادل 15 / 14 ،10 و 5 / پذیرفت. در این تحقیق با قرار دادن سری آبشكنهای نفوذپذیر با سه طول 5 0 و عمق ثابت 14 سانتیمتر در شرایط آب زلال، پدیده آبشستگی / 0 و 28 /26 ،0/23 ،0/ 0 عرضفلوم، با اعداد فرود 21 / و 25 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان میدهد با افزایش طول آبشكنهای نفوذپذیر، میزان بیشینه عمق چاله آبشستگی در اطراف آبشكنها در عدد فرود ثابت جریان افزایش مییابد، بهطوریكه بیشترین عمق آبشستگی در آبشكن 42 درصد بیشتر از آبشكن / 10 درصد بیشتر از آبشكن با طول 14 سانتیمتر و 86 / 17 سانتیمتر میباشد كه 71 / با طول 5 10 سانتیمتر است. بیشترین مقدار آبشستگی، در ناحیه انتهایی قوس خارجی به وقوع پیوسته است. همچنین با / با طول 5 افزایش عدد فرود در هر سه مقدار طول آبشكن، نیز بیشینه عمق آبشستگی و ابعاد چاله آبشستگی افزایش مییابد.