بررسي تاثيرهشت هفته تمرين هوازي با شدت متوسط بر برخي اختلالات چرخه قاعدگي و سطوح سرمي هورمونهاي جنسي زنان غير ورزشكار

The effects of 8 weeks of moderate intensity aerobic exercise on menstrual cycle disorders and serum levels of sex hormones in non athlete women

چكيده زمينه و هدف: با توجه به اثرات مفيد جسماني وروانشناختي ورزش هوازي و اينكه امروزه اختلالات قاعدگي وعوارض ناشي از آن يكي مهمترين مسايل خانوادگي و اجتماعي مطرح است هدف ازپژوهش حاضر بررسي تاثير8 هفته تمرين هوازي با شدت متوسط بر روي اختلالات چرخه قاعدگي و سطوح هورمونهاي استروژن و پروژسترون مي باشد. روش بررسي: در اين تحقيق 20 زن داراي اختلالات قاعدگي به‌طور تصادفي به دو گروه تجربي (ميانگين سني1/3±6/23 سال، قد 2/4±161سانتي متر، و وزن 2/6±2/58 كيلوگرم) و كنترل (ميانگين سني2/3±4/23سال، قد 1/5±162سانتي متر، و وزن 1/7±5/57كيلوگرم) تقسيم گرديدند. گروه تجربي 8 هفته تمرين هوازي با شدت 60-85% ضربان قلب بيشينه را انجام دادند. قبل و پس از دوره‌ي تمرين از همه‌ي آزمودني‌ها در فاز فوليكولار، براي اندازه‌گيري متغيرهاي هورموني نمونه‌ي خوني گرفته شد. آزمودني ها به پرسش نامه هاي تعيين سطح اختلالات قاعدگي پاسخ دادند. سطح هورمون هاي استروژن و پروژسترون نيز با استفاده از روش الكتروكمي لومينسانس اندازه گيري گرديد. براي تحليل داده‌ها از نرم افزار SPSS V.20 در سطح معني داري (05/0 P?) استفاده شد. يافته ها : داده هاي حاصل از پژوهش نشان داد كه در گروه تجربي مقياس ديداري سنجش درد بعد از 8 هفته فعاليت متوسط هوازي ، كاهش معني داري نسبت به گروه كنترل و مقادير قبل از 8 هفته تمرين ورزشي داشته است(01/0 > P). افزون‌براين، سطوح هورمون‌هاي استروژن و پروژسترون نيز افزايش معني‌داري نسبت به گروه كنترل ومقادير قبل از 8 هفته تمرين ورزشي را نشان دادند(05/0 > P). نتيجه گيري : بر اساس يافته هاي تحقيق حاضر مي توان نتيجه گيري كرد كه استفاده از تمرينات منظم هوازي با شدت متوسط، احتمالابا افزايش سطح هورمونهاي استروژن وپروژسترون مي تواند از بروز برخي اختلالات قاعدگي پيشگيري ويا از علايم آن بكاهد. بنابراين تمرينات هوازي را مي توان به عنوان روشي پيشگيرانه، درماني يا كمك درماني براي كنترل ديسمنوره و ديگر اختلالات قاعدگي مورد استفاده قرار داد. كليدواژه‌ها: تمرينات استقامتي، استروژن، پروژسترون، اختلالات قاعدگي

ABSTRACT Background and Aim: Considering the physical and psychological benefits of aerobic exercise and complications of menstrual disorders as familial and social problems, this study was conducted to investigate the effects of 8 weeks of moderate intensity aerobic exercise on menstrual cycle disorders and levels of estrogen and progesterone in non athlete women. Material and Methods: In this study, 20 women with menstrual disorder were randomly divided into two experimental (age: 23.6±3.1 years, height: 161.0±4.2 cm, weight: 58.2± 6.2 kg) and control groups (age: 23.4±3.2 years, height: 162±5.1cm, weight: 57.5± 7.1kg). The experimental group performed 8 weeks of moderate intensity aerobic exercise with 60-85% MHR. Before and after the training period, blood samples were taken from the subjects in the follicular phase to measure the levels of sex hormones. The subjects were asked to fill out the standard questionnaire for identification of the kind of menstrual disorders. Levels of progesterone and estrogen hormones were measured using electrochemiluminescence method. Data analysis was performed by using SPSS20. p < 0.05 was considered significant. Results: In the experimental group, we found a significant decrease in Visual Analog Scale for Pain (VAS Pain) after 8 weeks of moderate intensity exercise compared to pre exercise stage and also control groups (p < 0.01). In addition, serum levels of progesterone and estrogen hormones significantly increased in comparison to pre exercise stage and control groups (p < 0.05). Conclusion: Regular moderate intensity endurance exercise decreases menstrual disorders probably due to increase in the estrogen and progesterone secretion. Therefore, these exercise training programs can be used as a preventive, therapeutic or adjunctive measure to control dysmenorrhea and other menstrual disorders. Keywords: Endurance Training, Estrogen, Progesterone, Menstrual disorders.