منابع انساني و راه كارهاي ارتقاي بهره وري

بهره‌وری یكی از شاخص‌های نوین و كارآمد اقتصاد و مدیریت می‌باشد. استفاده بهینه از منابع طبیعی و انسانی، در واقع هنری است كه نسبت به قوانین و معادلات اثبات شده در اقتصاد برتری دارد. اكنون در اقتصاد تمامی كشورها ارتقاء بهره‌وری به اولویتی ملی تبدیل شده است و ادامه‌ی حیات و بقاء اقتصادی كشورها به توانایی مستمر در كسب تولید بهینه در ازای هر واحد ستاده وابسته است. همه صاحب نظران عقیده دارند كه بهره‌وری عامل اصلی رشد و توسعه‌ی اقتصادی و بهبود بخشیدن به سطح زندگی افراد جامعه را فراهم می‌آورد. نیروی كار بیان‌كننده متوسط تولید به ازای هر واحد نیروی كار است. براساس نظریه‌های اقتصادی عواملی نظیر سرمایه‌ی سرانه، كیفیت شاغلان از نظر تحصیلات و مهارت و دستمزدهای واقعی به عنوان عوامل درونی و سیاست‌های دولت، تغییرهای ساختاری و قوانین و مقررات (به ویژه قانون كار و قانون استخدام كشوری) به عنوان عوامل بیرونی بر بهره‌وری نیروی انسانی مؤثر هستند. هدف این مقاله، بررسی و شناخت عوامل مؤثر بر بهره‌وری منابع انسانی می‌باشد. در این مقاله نخست تاریخچه، مفاهیم و تعاریف مختلف و اهمیت بهره‌وری، رویكردهای راهبردی در ارتقاء بهره‌وری نیروی انسانی، عوامل مؤثر در كاهش بهره‌وری نیروی انسانی و موانعی را كه در این زمینه وجود دارد، بررسی می‌شود. سپس پیشنهاداتی جهت ارتقاء بهره‌وری منابع انسانی مطرح می‌گردد. این پژوهش به شیوه مطالعه‌ی كتابخانه‌ای و هم‌چنین استفاده از مقالات مرتبط با استفاده از فیش¬برداری تفكیكی صورت پذیرفته است.