راهبردهاي مرمت در بافت هاي تاريخي شهرها با تاكيد بر مديريت بحران زلزله (مطالعه موردي: محله سيروس تهران)

بافت هاي تاريخي شهرهاي ايران به دليل ارزش هاي ميراثي و نقشي كه در تعيين هويت اين شهرها دارند، شايسته حفظ و نگهداري اند. اين بافت ها هم چنين، در مقابل زلزله به شدت ناپايدار و آسيب پذيرند. از اين رو، توجه به نقش و جايگاه مديريت بحران زلزله در تدوين و اجراي برنامه ها و طرح هاي مرمت شهري در اين مناطق ضروري است. در اين باراه، شناسايي و تجزيه و تحليل توان ها و محدوديت هاي بافت تاريخي در برابر وقوع حادثه مي تواند تاثير بسزايي در جهت اتخاذ تصميم هاي صحيح در امر برنامه ريزي و تعيين استراتژي هاي مناسبي داشته باشد كه ميان دو رويكرد مرمت شهري و مديريت بحران مشترك هستند، تا از طريق تلفيق اين دو رويكرد بتوان ضمن حفظ تمامي ارزش هاي درون بافت، ميزان آسيب پذيري آن را در مقابل بحران زلزله كاهش داد. در پژوهش حاضر با رويكرد كيفي و با روش توصيفي- تحليلي، در ابتدا طبق مدل سوات به بررسي و تحليل نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت ها و تهديدهاي مديريت بحران در محله سيروس واقع در بافت تاريخي شهر تهران پرداخته شده است. سپس نتايج حاصله از پژوهش در قالب تدوين راهبردهايي كه در زمينه هاي مختلف كالبدي، اجتماعي و اقتصادي منجر به به سازي محله سيروس و مديريت بهينه و سريع بحران زلزله در اين بافت تاريخي مي شوند، ارائه شده اند. براي جمع آوري داده ها از روش هاي كتابخانه اي و ميداني استفاده شده است. يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه دو رويكرد مرمت شهري و مديريت بحران، در مواجه با بافت هاي تاريخي اهداف و اصول مشتركي دارند. بدين ترتيب، به كارگيري راهبردهاي مشترك ميان اين دو رويكرد در بافت تاريخي محله سيروس از يك سو به حفظ و احياي ارزش ها و بهبود شرايط زيستي در اين محله منجر مي شود و از سوي ديگر بر نظريه هاي مديريت بحران مبني بر كاهش آسيب پذيري در برابر زلزله منطبق است.