ارتباط جهت‌گيري هدفي و اضطراب رقابتي با عملكرد ورزشي كشتي‌گيران جوان

هدف اين پژوهش، تعيين ارتباط جهت گيري هدفي و اضطراب رقابتي با عملكرد كشتي گيران جوان بود. مطالعه حاضر از نوع توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش، كليه كشتي گيران جوان شركت كننده در مسابقات قهرماني استان اردبيل سال 1393، با تعداد 150 نفر بودند. نمونه آماري نيز با توجه به حجم جامعه به صورت كل شمار انتخاب شد. ابزار پژوهش؛ پرسش نامه استاندارد جهت گيري هدفي در ورزش( دودا و نيكولز، 1992) ، پرسش نامه اضطراب رقابتي (مارتنز ، ويلي و بارتن، 1990) و مطالعه نتايج كشتي گيران بود. كه پايايي پرسش نامه ها به ترتيب 80/0 و 90/0 گزارش شده است. نتايج نشان داد كه بين جهت گيري هدفي و عملكرد ورزشي رابطه مثبت و معناداري وجود داشت. ارتباط جهت گيري هدفي تكليف محور و عملكرد ورزشي مثبت و معنادار بود، اما ارتباط جهت گيري هدفي خود محور و عملكرد ورزشي معنادار نبود. همچنين بين اضطراب رقابتي و عملكرد ورزشي رابطه معنادار و منفي وجود داشت. مدل رگرسيون لوجستيك نشان داد كه غير از متغير خودمحوري، دو متغير ديگر 4/76 درصد قادر به پيش بيني تغييرات متغير وابسته عمكلرد مي باشند. نتايج نشان داد كه براي بهبود عملكرد ورزشي، بايستي به نوع جهت گيري هدفي ورزشكاران و سطح اضطراب رقابتي آنان توجه بيشتري شود.