عدم حتميت ميزان ذخاير اثبات شده نفت و رشد اقتصادي ايران

ارتباط بين منابع نفت به عنوان يكي از نهاده هاي مهم توليد و سطح فعاليت هاي اقتصادي، يك موضوع پايه اي در مطالعات تجربي در زمينه اقتصاد كلان مي باشد. از سوي ديگر بر اساس بخشي از ايده مدل هاي جديد رشد اقتصادي، عدم حتميت ميزان ذخاير اثبات شده منابع تجديد ناپذير نشات گرفته از احتمال افزايش بر اثر رشد تكنولوژي و كشف ذخاير غير قابل انتظار و احتمال كاهش بر اثر زلزله، طوفان و جنگ، داراي اثر مثبت بر رشد اقتصادي مي باشد و بدين سبب تخصيص زماني منابع انرژي تجديدناپذير در راستاي عدالت بين نسلي و رشد اقتصادي بلندمدت حائز اهميت نمي باشد. بر اين اساس هدف اصلي مقاله بررسي تجربي ايده مذكور به واسطه تخمين اثرات مستقيم عدم حتميت ميزان ذخاير اثبات شده نفت بر روي رشد توليد ناخالص داخلي واقعي كشور ايران با استفاده از داده هاي سالانه در مقطع زماني 92-1359در قالب مدل Multivariate GARCH-in-mean VAR مي باشد. نتايج مطالعه حاكي از آن است كه عدم حتميت ميزان ذخاير اثبات شده نفت داراي اثرات به طور آماري معني داري بر روي رشد توليد ناخالص داخلي واقعي در اقتصاد ايران در دوره مورد بررسي نبوده و از اين رو تخصيص زماني منابع انرژي تجديدناپذير در راستاي عدالت بين نسلي و رشد اقتصادي بلندمدت حائز اهميت مي باشد. همچنين براساس بررسي رفتار پوياي متغيرها با استفاده از نمودارهاي عكس العمل تحريك، ملاحظه مي شود كه پاسخ به نوسانات مثبت و منفي متقارن مي باشد.