مقايسه تنيدگي شغلي و رضايت شغلي در معلمان دانش آموزان با كم تواني ذهني و معلمان دانش آموزان عادي

زمينه: آموزش دانش آموزان با كم تواني ذهني همواره به انرژي و انگيزه بسيار زيادي نياز دارد. پژوهش حاضر با هدف ارزيابي تنيدگي شغلي و رضايت شغلي معلمان دانش آموزان با كم تواني ذهني و معلمان دانش آموزان عادي انجام شد. روش: اين پژوهش علي- مقايسه اي روي 120معلم زن و مرد (60معلم دانش آموز با كم تواني ذهني و60معلم دانش آموز عادي) شاغل به تدريس در مدارس ابتدايي شهر رشت در سال تحصيلي 95-1394 انجام شد. روش نمونه گيري به شيوه دردسترس انجام شد و براي جمع آوري داده ها از مقياس رضايت شغلي بري فيلد و روث (1951) و تنيدگي شغلي صفارزاده (1377) استفاده شد. يافته ها: نتايج آزمون تحليل واريانس دوراهه نشان داد كه بين معلمان دانش آموزان با كم تواني ذهني و معلمان دانش آموزان عادي در رضايت شغلي تفاوت معني داري وجود دارد (001/0>P) ولي در تنيدگي شغلي 2گروه تفاوت معني داري وجود ندارد (05/0P>) و معلمان زن نسبت به معلمان مرد رضايت شغلي كمتر و تنيدگي شغلي بيشتري را تجربه مي كنند (01/0>P). نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گيري كرد كه تدريس دانش آموزان با كم تواني ذهني به علت دشواري ها و چالش هايي كه براي معلمان ايجاد مي كند، بر رضايت شغلي آن ها تاثير منفي دارد، بنابراين از طريق فراهم آوردن امكانات رفاهي بيشتر و تلاش در جهت كاهش دغدغه ها و مشكلات معلمان كودكان با كم تواني ذهني مي توان سطوح رضايت شغلي آن ها را افزايش داد.