بهينه سازي سبد سهام بر مبناي كارايي هاي متقاطع با مدل خطي حداقل ارزش در معرض خطر شرطي

مدل ماركوويتز اولين مدل مدرن بهينه سازي سبد سهام است. دو نقص اين مدل، يكي اتكا به بازده تاريخي سهم ها به عنوان اطلاعات پايه و ديگري استفاده از واريانس به عنوان اندازه ريسك است. از زماني كه مدل ماركوويتز ارائه شده است، تلاش هاي زيادي براي رفع اين دو نقص صورت گرفته است. از يك سو چندين شاخص ريسك بهتر معرفي شده و مدل هاي مناسب به منظور تشخيص سبد بهينه سهام، برمبناي آن ها توسعه يافته است و از سوي ديگر ايده استفاده از داده هاي توليد شده به روش تحليل پوششي داده ها به جاي بازده تاريخي سهم ها ارائه شده است. در اين پژوهش، با بكارگيري مدل خطي حداقل سازي ارزش در معرض خطر شرطي بر روي كارايي هاي متقاطع، بكار رفته تا هر دو پيشرفت در كنار هم جمع شود. كارايي هاي متقاطع با مدل مناسبي به نام مدل دامنه تعديل شده از ميان مدل هاي تحليل پوششي داده ها، ساخته شده است. عملكرد روش پيشنهادي، سبد بازار به عنوان محك و روش به كارگيري مدل ماركوويتز بر روي كارايي هاي متقاطع بر مبناي شاخص شارپ و با استفاده از بازده واقعي سال بعد هر سبد، در طول سال هاي مطالعه، مقايسه شده است. نتايج از عملكرد مناسب روش پيشنهادي حمايت مي كند.