آرمان گرايي اخلاقي و نگرش نسبت به حيوانات

زمينه: رفتار با حيوانات يكي از موضوعات اخلاق را تشكيل مي­دهد. يكي از پرسش­هاي مطرح اين است كه آيا موضع­گيري اخلاقي افراد در نگرش آنان نسبت به حيوانات موثر مي­باشد؟ پژوهش حاضر براي پاسخ به اين پرسش و با هدف سنجش نگرش دانشجويان نسبت به حيوانات و ارتباط آن با آرمان­گرايي در اخلاق انجام شده است. روش: تحقيق حاضر به روش توصيفي-پيمايشي انجام گرديد. جامعه پژوهش شامل دانشجويان دانشگاه هاي شهر گرگان در سال 1392 بود كه از بين آنها 400 نفر با روش نمونه­گيري طبقه­بندي شده تصادفي، به عنوان نمونه مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود. داده­هاي بدست آمده با استفاده از روش­هاي آمار توصيفي و استنباطي مانند فراواني، ميانگين، ضريب همبستگي و آزمون يو من-ويتني تجزيه و تحليل شدند. يافته­ها: نگرش دانشجويان نسبت به حيوانات در حد متوسط قابل ارزيابي مي­باشد. همچنين، نگرش زنان نسبت حيوانات، مساعدتر از نگرش مردان است. بين آرمان­گرايي و نگرش نسبت به حيوانات، يك همبستگي مثبت و معني­دار وجود دارد. اما بين سن و نگرش نسبت به حيوانات ارتباط معني­داري يافت نشد. نتيجه­گيري: نگرش دانشجويان نسبت به حيوانات در حد مطلوب نمي­باشد. بنابراين و با توجه به تاثير نگرش­ها در رفتار، دغدغه احتمال رفتارهاي غيراخلاقي با حيوانات وجود دارد. به دليل ارتباط مستقيم آرمان­گرايي اخلاقي با نگرش نسبت به حيوانات مي­توان نتيجه گرفت كه ارتقاء آرمان­گرايي مي­تواند به بهبود نگرش نسبت به حيوانات بيانجامد. در اين راستا گنجاندن محتواي آموزشي مناسب در درس­هاي دانشجويان و استفاده از منابع سنت اسلامي-ايراني و فرهنگ بومي پيشنهاد مي­شود.