بررسي تكاپوهاي مذهبي تيموريان( 771-912 ق) و مساله مشروعيت حاكميت

همه انواع نظام هاي سياسي نياز به مشروعيت دارند؛ تا از يك سو ثابت نمايند كه سلطه و حاكميت ايشان بر حق و درست است و از سوي ديگر با آگاه نمودن زير دستان از حقانيت خود، موجبات اطاعت سياسي آنان را فراهم آورند. در طول تاريخ ايران حكومت ها از ابزارهاي مختلفي براي اعتبار بخشي به حاكميت خود استفاده مي نمودند. يكي از اين ابزارها بهره گيري از دين و مذهب بود كه همواره ركني بسيار مهم در زندگي مردم ايران به شمار مي رفت و حكومت ها با توجه نمودن به مسائل مذهبي، روند تثبيت و گسترش قدرت خود را آسان تر و هموارتر مي نمودند. اين مقاله بر آن است تا پس از بيان مقدمه اي از بحث، مشروعيت حاكميت تيموريان912-771ق. را بر مبناي رويكردهاي مذهبي و اسلام خواهانه ايشان در قالب عناويني همچون؛ استفاده از عناوين مذهبي در لشكر كشي ها، توجه به سادات و شيعيان، اظهار ارادت به شيوخ و صوفيان و ... به روش توصيفي و تحليلي و بر اساس اطلاعات كتابخانه اي بررسي نمايد.