مقايسه سري‌هاي مقادير حد و جزئي بارش‌هاي حداكثر روزانه جهت تعيين بهترين توزيع احتمالاتي (مطالعه موردي استان هاي تهران و البرز)

تحليل فراواني و يا دوره برگشت رخدادهاي بارش و سيلاب از مهم ترين گام هاي مديريت منابع آب و طراحي سازه هاي آبي است. در اين تحقيق به منظور انتخاب مناسب ترين توزيع فراواني جهت برآورد مقادير بارش حداكثر با احتمالات وقوع مشخص، آمار بارش حداكثر سالانه 5 ايستگاه سينوپتيك استان تهران از آغاز تاسيس گرد آوري شد. سپس با استفاده از نرم افزار HYFA و MATLAB براي هر سري زماني در هر ايستگاه با استفاده از روش گشتاور معمولي، 9 توزيع آماري شامل توزيع هاي نرمال، لوگ نرمال دو پارامتره، لوگ نرمال سه پارامتره، پيرسون نوع سوم، لوگ پيرسون نوع سوم، توزيع گمبل، توزيع مقادير حد تعميم يافته، توزيع لجستيك تعميم يافته، توزيع پارتو تعميم يافته، با نتايج حاصل از كاربرد سري مقادير جزيي با توزيع نمايي مقايسه شد. آماره هاي RMSE، R2، Bias، MAE و (Relative Root Mean Square Error) RRMSEبراي تشخيص بهترين توزيع ها در كليه ايستگاه ها مورد استفاده قرار گرفت. نتايج نشان داد در ايستگاه آبعلي و مهرآباد توزيع پارتو تعميم يافته، در ايستگاه دوشان تپه و شمال تهران توزيع لجستيك تعميم يافته و در ايستگاه كرج توزيع لوگ نرمال سه پارامتره به عنوان توزيع برتر شناخته شد. همچنين دو توزيع نرمال و توزيع نمايي در تعيين بهترين توزيع در منطقه كاملا ناكارآمد معرفي شد. در پايان با استفاده از آزمون RRMSE، توزيع مقادير حد تعميم يافته بعنوان توزيع غالب براي منطقه شناخته شد.