ساز و كارهاي ارتقاء مسئوليت ذهني كاركنان سازمان هاي خدمات عمومي شهر تهران

ماهیت وظایف در بخش دولتی به‌گونه‌ای است كه فرایند تصمیم‌گیری كاركنان و مدیران می‌تواند به‌علت وجود منافع متعارض و تعارض نقش‌ها به مسئله‌ای غامض و پیچیده تبدیل گردد. امروزه شاهد هستیم كه با به‌سر بردن در عصر بحران اخلاقی و كاهش شدید اعتماد مردم نسبت به رعایت جنبه‌های قانونی و اصول اخلاقی توسط خدمتگزاران بخش دولتی، موج مسئولیت‌گرایی گریزناپذیری در میان مسئولان سازمانی و پژوهشگران شكل گرفته است. بررسی ادبیات پژوهش بر اهمیت وجود مسئولیت ذهنی بالا برای برقراری تعادل بین منافع متعارض و رویارویی با مسائل غامض اخلاقی، به‌عنوان اجزای جدانشدنی وظایف دولتی، صحه می‌گذارد. پژوهش حاضر با روش تركیبی با هدف شناسایی سازوكار‌های ارتقاء مسئولیت ذهنی كاركنان بخش دولتی در 23 سازمان خدمات عمومی كشورمان انجام شده است. در بخش كیفی این پژوهش سه دسته سازوكار شامل سازوكار‌های سازمانی، مدیریتی و شغلی برای ارتقاء مسئولیت ذهنی شناسایی شدند. در بخش كمّی پژوهش نیز مشخص شد كه بین بهره‌گیری از این سازوكارها در وضع موجود و وضع مطلوب آنها فاصله معناداری در سازمان‌های خدمات عمومی كشورمان وجود دارد.