سازمان هاي مديريت جمعي حقوق مالكيت ادبي و هنري

بازار كالاهاي فرهنگي از ديرباز با دو مشكل اساسي مواجه بوده است: عدم دسترسي مشتري به صاحبان حق براي كسب اجازه انتفاع و نقض حقوق پديدآورنده. اين موانع در كنار ملاحظات اقتصادي، منجر به ظهور سازمان هاي مديريت جمعي به عنوان پل ارتباطي بين پديدآورنده و مصرف كننده شدند. به طوري كه امروزه با توجه به گسترش اشكال و تعداد بهره برداري و تنوع و تعدد آثار ادبي ـ هنري، به جرئت مي توان گفت كه اجراي كامل حقوق صاحبان اين آثار، بدون وجود سازمان هاي مديريت جمعي، غيرممكن است. توجه به اين واقعيت و همچنين الزامات سياست بين المللي در اجراي حداقلي از استانداردهاي مالكيت ادبي و هنري براي امكان عضويت در مجامع مهم بين المللي و نقش آفريني سياسي و اقتصادي در آن ها، باعث شده است كه در سال هاي اخير توجه ويژه اي به اين سازمان ها در كشورمان شكل بگيرد. مسلماً ايجاد و تمشيت درست اين سازمان ها، درگرو شناخت كافي از آن ها و درك تعامل اين بنگاه ها با نهادهاي مختلف حقوقي است.