تعارض ميان جاسوسي و آزادي اطلاعات از منظر حقوق بين‌الملل بشر

Conflict between espionage and freedom of information from the perspective of human rights

جاسوسي در پرتو حقوق بشر اهميت بسيار زيادي دارد و اين اهميت زماني آشكار مي‌شود كه افراد در لواي حقوق بشر مرتكب جاسوسي مي‌شوند يا آنكه حكومت‌ها به بهانۀ جلوگيري از جاسوسي حقوق بشر را ناديده مي‌گيرند. كاوش حقوقي در اين موضوع ضمن رفع نكات مبهم مي‌تواند راهگشاي تعارضات حاكم نيز باشد، به‌نحوي كه نه به حقوق اساسي افراد لطمه‌اي وارد شود و نه آنكه امنيت ملي دولت‌ها خدشه‌دار شود. التزامات حقوق بشري به‌دليل داشتن سنگ‌بنايي استوار، محوريت بشر و بهره‌گيري از پشتيباني جدي و سازوكارهاي نظارت و كنترل در كنار ضمانت اجراي منحصر به فرد آن، تحرك سريع‌تر و هدفمندتري را نسبت به شكل‌گيري و توسعۀ ساير قواعد حقوقي مي‌پيمايد و بخش اعظم اين فرايند را نيز به‌واسطۀ تحديد اختيارات و حاكميت دولت‌ها و ايجاد اركان نظارتي، موظف به كنترل اعمال دولت‌هاي عضو و اركان و كارگزاران و نمايندگان آنان در داخل و خارج محقق ساخته است.

Espionage is one of the most important challenges in human rights field and such importance shows itself more egregiously when intelligence agencies commit spying under the aegis of human rights or circumvent human rights under the cover of fighting against espionage. A legal study on this subject may clarifies vague points and solves the existing conflicts in a way which neither individuals’ fundamental rights nor national security of states is breached. Since a solid cornerstone, its serious supervisory mechanism and its enforcement, human rights obligations, travers more quickly and more purposeful than any other areas of law and a huge part of such traversing has been caused by restricting states’ sovereignty and establishing observing organs which observe activities of states and their institutions and organs.