ارزيابي نظريه اطلاق اخلاق و نسبيت رفتار از ديدگاه شهيد مطهري

شهيد مطهري درباب اطلاق و نسبيت، اخلاق و صفات نفساني را مطلق و رفتار را نسبي مي داند. اين نظريه، موجب بروز مناقشاتي مانند عدم مطابقت با نصوص ديني، نسبي گرايي و ايجاد بيگانگي ميان صفات نفساني و رفتار انسان شده است، هر چند كه تا حدودي از نقدهاي وارد بر ديدگاه مطلق گراياني چون كانت و نسبي گراياني چون بنتام در امان است، اما با پذيرش نظريه اعتباريات در حسن و قبح و ذكر ادله اي مبني بر نسبيت حسن و قبح در برخي از موارد، و تصريح بر نسبيت افعال انسان، همچنان در مظان نسبي گرايي است. ايشان براي رهايي از اين معضل، ملاك ارزيابي اخلاقي و معيار اطلاق و نسبيت را در مطابقت يا عدم مطابقت افعال انسان با «من عِلوي» و روح متعالي انسان مي داند كه به دليل اشتراك در همه و هميشه، مطلق است. هدف از انجام اين تحقيق، تحليل و ارزيابي نظريه اطلاق اخلاق و نسبيت رفتار است تا در مواقع ضروري مانند زمان رويارويي با مسائل گوناگون اخلاق كاربردي مورد بهره برداري عملي قرار گيرد، و ضرورت آن، برقراري مطابقت ميان نظر انديشمندان و عمل است.