تأثير آموزش مهارت حل مسئله بر اضطراب بيماران مبتلا به سندروم رودۀ تحريك پذير

Effect of Problem Solving Training on Anxiety in Patients with IBS

زمينه و هدف: سندرم رودۀ تحريك پذير، يكي از شايع ترين اختلالات عملكرد دستگاه گوارشي تحتاني است كه با درد شكمي، تغيير در اجابت مزاج و اختلالات روحي از جمله اضطراب همراه است. درمان طبيرفتاري موجب كاهش اضطراب در اين بيماران مي شود، لذا هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير آموزش مهارت حل مسئله بر اضطراب افراد مبتلا به سندروم رودۀ تحريك پذير بود. روش بررسي: اين پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون بر 46 بيمار مبتلا به سندرم رودۀ تحريك پذير كه با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند، انجام شد. گروه مداخله علاوه بر درمان دارويي روتين، يك بار در هفته به مدت 8 هفته تحت آموزش مهارت حل مسئله قرار گرفتند و پس آزمون در پايان جلسۀ آخر اجرا شد و براي گروه كنترل نيز اقدامات روتين انجام شد. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامۀ اطلاعات جمعيت شناختي و پرسشنامۀ اضطراب حالت صفت اسپيل برگر بود. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون كاي اسكوئر و تي با نرم افزار 19SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه دو گروه از نظر ميانگين اضطراب قبل از مداخله تفاوت معني داري نداشتند (05/0p>). آموزش حل مسئله اضطراب حالت بيماران مبتلا به سندرم رودۀ تحريك پذير را به صورت معني داري كاهش داد (001/0=P) اما در ميانگين اضطراب صفتي بين دو گروه اختلاف معني داري مشاهده نشد. نتيجه گيري: براي بهبود بهتر و مؤثرتر سندرم رودۀ تحريك پذير، مي توان علاوه بر دارو درماني از درمان هاي روانشناختي مانند حل مسئله سود برد.

Background and Objectives: Irritable bowel syndrome (IBS) is the most common functional gastrointestinal disorder. It is characterized by lower abdominal pain, changes in bowel habitsand mood disorders such as anxiety. Behavioral treatmentscan reduce anxiety in the patients. This study aimed to investigate the effect of the problem solving training on anxiety in patients with the IBS. Materials and Methods: This quasiexperimental study was carried out on 46 patients with the IBS. The participants were randomly assigned to the intervention and control groups. Intervention group received one training session on problemsolving skills per week for eight weeks, in addition to the routine medication therapy and The control group was routine measures. Data were gathered using the Spielberg StateTrait Anxiety Inventory and were analyzed using the Chisquared test and ttest in the SPSS19. Results: There was no significant difference between the two groups on the mean anxiety at baseline (p>0.05). State anxiety was decreased after the problem solving training among the intervention group (p<0.001). There was no significant difference between the two groups in the mean trait anxietyaftyer the intervention. Conclusion Problem solving training was effective in reducing state anxiety among patients with the IBS.