سنتز پژوهي بر الگوي تدريس اثربخش در آموزش عالي

در سال هاي اخير، آموزش اثربخش به عنوان موضوعي كليدي در برنامه ريزي آموزشي دانشگاه ها و مراكز آموزش عالي، از طريق پژوهش هايي گسترده موردمطالعه قرارگرفته و الگوهاي نظري متنوعي نيز توسط پژوهشگران و نظريه پردازان اين حوزه ارايه‌شده است. هدف اين مقاله، مطالعه نظام مند و ارايه فراتركيبي بر الگوهاي نظري و پژوهش هاي صورت گرفته با تمركز بر تدريس در نظام دانشگاهي به‌منظور خلاصه كردن، طبقه بندي و تلفيق مقوله هاي محوري تدريس اثربخش در آموزش عالي بوده است. رويكرد پژوهش از نوع كيفي با استفاده از راهبرد فراتركيب و روش تحليل محتوا بود. پژوهشگران در اين پژوهش، منابع پژوهشي مرتبط و در دسترس را موردمطالعه قرار داده اند. بنابراين، 4 چهارچوب نظري گردآوري‌شده و 86 پژوهش كمي، كيفي يا تركيبي كه در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالي داخل و خارج از كشور در محدوده سال هاي 1999 تا 2016 اجرا گرديده، با روش تحليل محتواي استقرايي تحليل شدند. يافته ها نشان داد كه الگوي موردنظر در چهار بُعد كلي شامل 1) مولفه هاي منش محور؛ 2) مولفه هاي ارتباطي؛ 3) مولفه هاي روش محور، و 4) مولفه هاي زمينه اي قابل‌تفكيك است. سياست‌گذاران و برنامه ريزان آموزش عالي مي توانند با استفاده از الگوي مفهومي مستخرج، تدابير شايسته را جهت توسعه صلاحيت هاي مدرسان و ارتقاي كيفيت آموزش هاي دانشگاهي اتخاذ كنند. مدرسان دانشگاهي نيز قادر خواهند بود تا الگوي موجود را بر اساس تجربيات عملي تدريس، تطبيق دهند تا تدريس اثربخش تري داشته باشند