سازوكارهاي ارتقاي قابليت‌هاي سازماني در بخش دولتي

Mechanism of organizational abilities, improvement in public sector

سازمان‌ها براي ادامه بقاي خود به منابع مختلفي نياز دارند و براي استفاده بهينه از اين منابع بايد به قابليت‌هايي مجهز شوند و آنها را تقويت كنند. قابليت از نظر مديران، توان سازمان براي ايجاد ظرفيت‌ها و تحمل محدوديت‌ها و نارسايي‌ها براي رسيدن به اهداف معين است. هدف اين پژوهش، احصاء سازوكارهايي است كه منجر به ارتقاي قابليت‌هاي سازماني در بخش دولتي ايران مي‌شود و اولويت‌بندي اين سازوكارها براساس ميزان اهميت آنهاست. پژوهش به صورت تركيبي انجام شده كه در مرحله كيفي از ابزار مصاحبه و در مرحله كمي از ابزار پرسشنامه استفاده شده است.با ارائه نوعي طبقه‌بندي از سازوكارهاي ارتقاي قابليت‌هاي سازماني، اين سازوكارها از نظر درجه اهميت نيز رتبه‌بندي شدند. اين سازوكارها به ترتيب اولويت عبارتند از: سازوكارهاي روانشناختي، فرايندي، سياسي و مالي در رتبه اول. سازوكارهاي انساني، فرهنگي اجتماعي و فناورانه در رتبه دوم و سازوكار ساختاري در رتبه سوم.

Organizations require different resources to keep up their survival and for optimum usage of these resources; they should become equipped to some abilities and fortify them. In viewpoint of managers, ability is organization's power for expanding capacities and tolerating limitations and inadequacy to achieve determined goals. The aim of this research is counting mechanisms that lead to organizational abilities improvement in public sector of Iran and prioritizing them according to their importance. The research is a mixed research; the means of interview has been used at the qualitative phase and the questionnaire was used at the quantitative phase. These mechanisms were ranked in terms of importance level by presenting a kind of classification of organizational abilities' improvement mechanisms. These mechanisms are as below in the manner of priority: mechanisms of psychological, processing, political and financial at the first rank: Mechanisms of human, culture, social and technological at the second rank and structural mechanisms at the third rank.