جايگاه فرسايش قدرت در راهبرد موازنه‌ نرم ايالات متحده آمريكا

فرسايش قدرت تلاشي است سازمان‌يافته از سوي بازيگراني كه از انگيزه‌هاي تهاجمي برخوردارند براي تضعيف حاكميت سايرين در صحنه سياست بين‌الملل. ضرورت‌هاي استراتژيك در سياست بين‌الملل همچون كيفيت و ميزان توانايي رقبا، چنين بازيگراني را به استفاده از اين الگو متمايل مي‌نمايد. اين الگو در كنار استراتژي موازنه نرم جهت توازن‌بخشيدن به رفتار دولت‌هاي رقيب، قدرت‌هاي در حال ظهور و بازيگراني كه نقش‌هاي‌شان در معادلات جهاني در حال ارتقا است، عمدتا از سوي ايالات متحده به طور غيرمحسوس مورد استفاده قرار مي‌گيرد. مهمترين ويژگي مشترك اين نمونه از بازيگران در اين ساختار، عدم پذيرش الگوهاي رفتاري يكجانبه و ايده استثناگرايي آمريكايي است. سوال اصلي آن است كه در چارچوب راهبرد فرسايش قدرت، چه تشابه و تفاوتي در رفتار ايالات متحده نسبت به قدرتهاي جهاني و منطقه‌اي ديده مي‌شود؟ يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهند كه آمريكا با بهره‌مندي از موازنه نرم در بازه زماني بلند دامنه، در صدد عملياتي‌نمودن كاهش و فرسايش قدرت رقباي جهاني و قدرتهاي منطقه‌اي مي‌باشد. مقاله حاضر با تطبيق رفتار ايالات متحده نسبت به بازيگران فوق، مهمترين تشابهات و تفاوت‌هاي آن را مورد واكاوي قرار داده است، و براي راستي‌آزمايي داده‌ها از شيوه مطالعه موردي بهره برده و بََََر كشورهايي همچون روسيه و ايران متمركز شده است.