بررسي وجوه مثبت و لزوم پويايي ايران در ابتكار كمربند اقتصادي از منظر مكتب كپنهاگ

امروزه آسيا به عنوان يك قاره پهناور با تحولات جديدي رو‌به‌رو است. چندي است كه بازيگران منطقه اي و فرامنطقه اي در راستاي تأمين اهداف خود در مناطق مختلف اين قاره پهناور، طرح هاي جديدي را ارائه داده اند. طرح جاده ابريشم آمريكا، سياست چرخش به آسيا و ارائه طرح‌هاي معماري امنيتي جديد براي آسيا از سوي اتحاديه اروپا و آمريكا، طرح هاي اخير بازيگران فرامنطقه اي در آسيا و طرح جاده ابريشم چين و طرح معماري امنيتي جديد آسيا از طرح هاي درون قاره اي براي آسيا مي باشند. مقاله حاضر به بررسي دو گونه متفاوت از طرح جاده ابريشم جديد يعني گونه فرامنطقه‌اي (مورد پيشنهاد آمريكا) و گونه درون منطقه اي (مورد پيشنهاد چين) مي پردازد و ضمن تشريح ويژگي هاي هر يك از اين دو و مقايسه آنها با يكديگر، منافع جمهوري اسلامي ايران را در اين طرح ها، مورد بررسي و مداقه قرار مي دهد و مي‌كوشد به اين سوال اصلي پاسخ دهد كه كدام طرح جاده ابريشم جديد در راستاي منافع جمهوري اسلامي ايران خواهد بود. اين مقاله همچنين به اين سوال فرعي خواهد پرداخت كه جايگاه ايران در كمربند اقتصادي جاده ابريشم چگونه تعريف شده است. فرضيه اين نوشتار آن است كه طرح كمربند اقتصادي جاده ابريشم چين (در هر دو گونه خشكي دريايي) به علت ملحوظ داشتن نقش اساسي و محوري ايران مي تواند تأمين كننده منافع ژئواستراتژيك، اقتصادي و امنيتي جمهوري اسلامي ايران در منطقه باشد. از اين رو، اين نوشتار در پايان به اين دستاورد منتج خواهد شد كه ميزان پويايي جمهوري اسلامي ايران در پيوستن به كمربند اقتصادي جاده ابريشم، جايگاه اين كشور را در طرح مزبور تعريف خواهد نمود. نوشتار حاضر بر اساس مكتب كپنهاگ به تبيين موارد مطرح شده خواهد پرداخت.