تحقق توسعه پايدار؛ اهميت آموزش و پرورش (آموزش توسعه اي)

دستيابي به پايداري، كه هدف نهايي برنامه هاي توسعه است، پرچالش ترين موضوع عصر حاضر به شمار مي رود و برنامه ريزان و سياستگذاران توسعه راه حل هايي را جهت تحقق اين امر به اجرا گذاشته اند. در اين ميان آموزش توسعه اي، به عنوان رويكردي اثربخش و راه حل جديد اين چالش از سوي سازمان ها و نهادهاي بين المللي مسئول از جمله يونسكو، مطرح شده است. اين نهاد پس از نامگذاري دهه اخير به عنوان«دهه آموزش توسعه اي» جهت گيري برنامه هاي خود در راستاي تحقق توسعه پايدار بر آموزش و پرورش معطوف داشته و در پي آن است كه با روي آوردن به آموزش و پرورش با كيفيت، مفهوم توسعه پايدار را در ميان دانش آموزان به عنوان آينده سازان نهادينه كند و نيروي انساني توانمند و با ظرفيتي را كه عامل و هدف توسعه پايدار محسوب مي شود تربيت نمايد. در اين راستا در پژوهش حاضر كه از نوع بنيادي - كاربردي است؛ با رويكردي توصيفي - تحليلي و با جمع آوري اطلاعات از منابع اسنادي در پي آن هستيم كه پس از تبيين پارادايم توسعه پايدار، اهميت آموزش وپرورش و نقش آن در آموزشي توسعه اي را روشن نماييم.