مقايسه آرايش تمرين موازي بر ويژگي‌هاي آنتروپومتري، سطوح سرمي IL-15 و شاخص مقاومت به انسولين زنان يايسه

مقدمه و هدف: فعاليت‌هاي ورزشي نقش مهمي در افزايش توده بدون چربي و ارتقاي كيفيت زندگي سالمندان دارد. عضله اسكلتي ازطريق انتشار مايوكاين‌ها، نقش موثري در رشد عضله و بهبود وضعيت متابوليكي دارد. هدف از مطالعه حاضر مقايسه تاثير دو آرايش تمرين موازي بر ويژگي‌هاي آنتروپومتري، شاخص مقاومت به انسولين (HOMA) و سطوح سرمي IL-15 زنان يايسه مي‌باشد. مواد و روش‌ها: تعداد 28 نفر از زنان يايسه (ميانگين سن 72/0±25/61 سال، قد 02/0±156 سانتي‌متر، توده بدني 09/1±70/71 كيلوگرم و شاخص توده بدني 52/0±35/28 كيلوگرم بر مجذور قد) به‌طور تصادفي به 3 گروه تمرين استقامتي + قدرتي (E+S) (9n=)، قدرتي + استقامتي (S+E) (10n=) و كنترل (9n=) تقسيم شدند. برنامه‌هاي تمريني به‌مدت 8 هفته و 3 روز در هفته انجام شد. برنامه تمرين استقامتي شامل كار بر روي دوچرخه كارسنج (با شدت ?? تا ??درصد MHR) و برنامه تمرين قدرتي شامل چندين تمرين منتخب بالاتنه و پايين‌تنه (با شدت 40 تا ??درصد 1RM، ? تا ?? تكرار) بود. توده بدني، قد، شاخص توده بدن، نسبت دور كمر به دور باسن و سطوحي سرمي IL-15، گلوكز و انسولين قبل و پس از برنامه تمرين اندازه‌گيري شد. از تحليل كوواريانس براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها استفاده شد. نتايج: اختلاف معناداري بين گروه‌هاي تمرين موازي با گروه كنترل در مقادير انسولين (37/0 =P) مشاهده نشد؛ اما اختلاف معني‌داري در مقادير توده بدني (02/0=(P، شاخص توده بدني (03/0 =(P، سطح گلوكز ناشتا (001/0 =(P، سطح IL-15 سرمي (04/0P=) و مقاومت به انسولين (028/0 =(P مشاهده شد. اختلافي بين مقادير فوق در دو گروه تمرين موازي مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: تمرينات موازي، مجزاي از ترتيب آن موجب افزايش فاكتور رشد عضله و بهبود سوخت‌وساز گلوكز در زنان يايسه مي‌گردد؛ لذا آن‌ها مي‌توانند از مزاياي تمرين موازي با هر آرايشي استفاده نمايند.

Background and Objective: Exercise activities have an important role in increasing lean body mass and quality of life in the elderly. Skeletal muscle through the release of myokines have a significant role in muscle growth and improves metabolic condition. The purpose of this study was to investigate the comparison of order of concurrent training on anthropometric characteristics, serum IL-15 levels and insulin resistance index (HOMA) in post-menopausal women. Materials and Methods: Twenty eight healthy post-menopausal women (age: 61.25±0.72 years, height: 156±0.02 cm, weight: 71.70±1.09 kg and BMI: 28.35±0.52) were randomly divided into three groups, strength + endurance (S+E) (n=10), endurance + strength (E+S) (n=9) and control (n=9). Training program was done eight week, 3 times per week. Endurance training were performed on a cycle ergometer (intensity: 61-88 % MHR) and strength training involved selected upper and lower body workout (intensity: 40-75 1RM, 8-18 repeat). Height, weight, BMI, WHR and serum levels of IL-15, glucose and insulin were measured and recorded before and after performing protocol. Univariate (covariance) test was used for analyzing of data. Results: There were no significant differences between experimental groups and control group for insulin (p=0.37). But, there were significant differences in body mass (p=0.02), BMI (p=0.03), fasting glucose (p=0.001), IL-15 (p=0.04) and HOMA (p=0.028). Significant differences were not seen between experimental groups. Conclusion: Concurrent training distinct from order of it, increases muscle growth factor (IL-15) and improves glucose metabolism in premenopausal women, so these women can take advantage from concurrent training with any order.