آرامش، گمشده آموزش

آموزش همواره نيازمند فنون و شيوه هاي خاص است، به ويژه زماني كه سر و كار آن با جوانان است با پيچيدگي ها و ظرافت هاي بيشتري همراه است و از آنجا حساس تر مي شود كه پيوندي هدفمند و معنادار با تربيت پيدا مي كند، در غير اين صورت محتواهاي كتاب درسي و روش هاي نوين تدريس به تنهايي نمي توانند نتايج مفيدي را همراه داشته باشند و گاه پيامدي جز اتلاف سرمايه هاي انساني و اقتصادي ندارند. هيچ عاملي نمي تواند به اندازه آرامش رواني در آموزش و تربيت نيروي متعهد و متخصص انساني تأثيرگذار باشد. ترديد نيست كه اين آرامش تنها از كتب درسي با روش هاي فعال تدريس و يا وسايل كمك آموزشي حاصل نمي شود، بلكه نقش معلم نيز عاملي مهم و تأثيرگذار در اين امر است. اين نوشتار تلاش دارد تا با تكيه بر روش هاي كتابخانه اي و تجربيات شغلي به نقش و اهميت شيوه تدريس معلم تاريخ در آرامش رواني دانش آموزان بپردازد.